شناسایی راهکارهای افزایش خودکارآمدی تحصیلی در مدارس

روانشناسی در قرن حاضر، تلاش دارد تا مسیر مطالعات را به سوی مطالعه بیشتر جنبه های مثبت تجارب انسانی تغییر دهد و به اموری از قبیل : ویژگی های مثبت انسانی ، تجارب مثبت ، بهبود کیفیت زندگی و استمرار موفقیت های فردی بپردازد. با این رویکرد، روانشناسان مثبت گرا مایلند، دریابند که چگونه نهادها و سازمانها می توانند موجبات احساس موفقیت و بهبود عملکرد افراد را فراهم آورند.به نظر می رسد یکی از الزامات و عوامل مهم برای انجام موفقیت آمیز عملکرد، احساس خودکارآمدی است . عملکرد موثر، هم به داشتن مهارتها و هم به باور در توانایی انجام آن مهارتها نیازمند است . بنا بر نظر بندورا خودکارآمدی، توان سازنده ای است که بدان وسیله ، مهارتهای شناختی ، اجتماعی ، عاطفی و رفتاری انسان برای تحقق اهداف مختلف به گونه ای اثربخش سازماندهی می شود .با توجه به نقش مهم احساس خودکارآمدی بر عملکرد فردی به طور اعم و به ویژه نقش خودکارآمدی در بهبود عملکرد تحصیلی ، در پژوهش حاضر، تلاش شده است تا ادبیات و پیشینه پژوهش در زمینه خودکارآمدی و تاثیر آن در بهبود عملکرد تحصیلی به طور خلاصه مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور، ابتدا مباحث خودکارآمدی، خودکارآمدی تحصیلی مورد مداقه قرار گرفته و در ادامه به ارائه راهکارهای افزایش خودکارآمدی تحصیلی در مدارس اشاره شده است .

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، خودکارآمدی تحصیلی ، مدرسه ، معلم ، عملکرد تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی