نقد و بررسی روش های سنجش علمی در آموزش و پرورش چگونگی بهبود کارکردهای آموزشی

چشم انداز آموزشی کنونی با توجه به روش های ارزشیابی مورد بررسی دقیق قرار می گیرد و کمبودهایذاتی در ارزشیابی یادگیری دانش آموزان را برجسته می کند. این مطالعه به بررسی کاستی های روشهایارزیابی سنتی میپردازد و به دنبال راههایی برای ارتقای کارکردهای آموزشی است. مروری جامع از ادبیات، با تحلیل انتقادات معطوف به شیوههای ارزشیابی رایج در آموزش انجام شد. این امتحان شامل محدودیتهای آزمونهای استاندارد، سوگیریهای فرهنگی در ارزیابیها، و نادیده گرفتن سبکهای یادگیری متنوعو تواناییهای تفکر انتقادی بود. انتقادات عمدتا ناکافی بودن ارزیابیهای کمی را در گرفتن طیف کل نگر ازتواناییهای دانش آموز برجسته میکند و بر نیاز به رویکردهای ارزشیابی فراگیرتر و پویاتر تاکید میکند. علاوه بر این، اتکا به ارزیابی های جمعی بر ارزشیابی های تکوینی مانع از بهبود مستمر شیوه های تدریس ویادگیری شد. این مطالعه بر ضرورت تغییر پارادایم در روشهای ارزیابی تاکید میکند و از ترکیبی جامع تراز ارزیابیهای تکوینی و جمعی حمایت میکند. پذیرش ارزیابی های مبتنی بر عملکرد و مبتنی بر فناوریدر کنار روشهای سنتی می تواند تصویری دقیق تر از توانایی های دانشجویی داشته باشد و یک محیطآموزشی فراگیر تر و موثرتر را تقویت کند.

کلیدواژه ها:

روش های ارزشیابی ، کارکردهای آموزشی ، نقد ، آزمون های استاندارد ، ارزشیابی تکوینی