بررسی نقش آموزش هنرهای تجسمی بر خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی

موضوع این پژوهش ،بررسی نقش آموزش هنرهای تجسمی بر خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی ،می باشد . از میان ۲ مدرسه معرفی شده ا استفاده از روش نمونه گیری گروه های در دسترس، یک مدرسه انتخاب و دانش آموزان این مدرسه را که ۳۰دانش آموز در محدوده سنی ۱۸-۱۳ سال، طیف بهره هوشی ۷۴- ۶۰ و خودکارآمدی اجتماعی ۵۸-۵۵ قرار داشتند در دو گروه ۱۵ نفری کنترل و آزمایش جایابی شدند.روش تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت گرفت در سطح توصیفی از فراوانی ، درصد ، میانگین و انحراف معیارودر بخش استنباطی نیز آزمون تحلیل کوواریانس مورد استفاده قرار گرفت . برای بدست آوردن روایی پرسشنامه از نظرات استاد راهنما ،استاد مشاوروچندین تن از دیگر اساتید و متخصصین استفاده شد واصلاحات مورد نظر در پرسشنامه اعمال گردید.نتایج حاصل از تحلیل داده ها حاکی از آن است که تفاوت معنا داری بین میانگین تعدیل شده گروه آزمایش وگروه کنترل در هر یک از زیر مقیاس های خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی وجود دارد .

کلیدواژه ها:

هنرهای تجسمی ، خودکارآمدی اجتماعی ، کم توان ذهنی