بررسی اعتماد به نفس و امید به زندگی در مادران دارای فرزندان اتیسم

این مقاله به بررسی اعتماد به نفس و امید به زندگی در مادران دارای فرزندان اتیسم و مادران دارای فرزندان عادی می پردازد. با توجه به چالش های روانی و اجتماعی که مادران دارای فرزندان اتیسم با آنها مواجه هستند، سوالاتی مانند اینکه آیا مادران اتیسم تفاوتی در سطح اعتماد به نفس و امید به زندگی خود نسبت به مادران دارای فرزندان عادی دارند و چگونه می توانند با این چالش ها برخورد کنند، مورد بررسی قرار می گیرد. مرور ادبیات نشان می دهد که اعتماد به نفس و امید به زندگی می توانند عوامل موثر در بهبود کیفیت زندگی و رفاه روانی مادران باشند، بدون توجه به وضعیت فرزندان آن ها. عواملی همچون حمایت اجتماعی، تجربه موفقیت ها، استفاده از راهکارهای مقابله مثبت، رعایت سلامت روانی، توسعه مهارت های مقابله، و ارتقاء روابط خانوادگی به افزایش امید به زندگی مادران کمک می کنند. این تحقیقات می توانند به مدیران خدمات بهزیستی و پزشکان کمک کنند تا برنامه های پشتیبانی و مراقبتی مناسب تری برای این خانواده ها طراحی کنند. از طرف دیگر، نیاز به تحقیقات بیشتر و با دقت تر در این زمینه وجود دارد تا ارتباط میان اعتماد به نفس و امید به زندگی در مادران دارای فرزندان اتیسم و مادران دارای فرزندان عادی به طور جامع تر و دقیق تر بررسی شود.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، اعتماد به نفس ، دانش آموزان