بررسی پل های تاریخی در توسعه پایدار و معماری و شهرسازی

پل های تاریخی امروزه به دلیل ویژگی های معماری و شهرسازی شان ارزشمند هستند و به عنوان مولفه های ضروری فرهنگ و شخصیت شهر شناخته می شوند. پل ها قبلا می توانستند نیازهای ساکنان شهرها را بدون به خطر انداختن توانایی تامین نیازهای نسل های آینده تامین کنند. این مولفه های فضایی برای زندگی روزمره ساکنان شهر مهم بوده اند، زیرا برای تماس های اجتماعی، تعاملات مردمی و برگزاری آیین ها و آداب و رسوم اجتماعی مورد استفاده قرار گرفته اند. از نظر اقتصادی نیز سودمند بوده اند. نقشی که این ساختارهای غیرانتفاعی زمانی در رفع نیازهای شهرنشینان داشتند، در دنیای امروز کمتر و کمتر شده است. اگرچه این ساختمان ها دارای پتانسیل زیادی برای تعریف عملکردهای دیگر به جز ارتباطات هستند، ساکنان شهرها به سرعت آنها را از زندگی روزمره حذف می کنند. با توجه به چارچوب فعلی برای توسعه پایدار، که استراتژی های توسعه و سیاست های زیست محیطی را به هم پیوند می دهد، پیشرفت اقتصادی در کنار حفظ ارزش بلندمدت محیط زیست مجاز است. در نتیجه، پژوهش حاضر باید نقطه عطفی برای تداوم این توسعه پایدار باشد زیرا تعاریف و مفاهیم توسعه و توسعه پایدار را روشن می کند و در عین حال به پل ها نیز نگاه می کند. از آنجایی که هدف این پژوهش مرمت و بازسازی پل های تاریخی به منظور حمایت از رشد پایدار شهر است، روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به عنوان پایه و اساس فرآیند جمع آوری داده ها بوده است. در نهایت تلاش می کند با بهره گیری از عناصر مفید و ایجاد طراحی مناسب برای این مناطق، توسعه پایدار را ارتقا بخشد.

کلیدواژه ها:

پل ها ، تاریخی ، توسعه پایدار ، معماری و شهرسازی ، اقتصادی ، ساکنان شهر ، زیست محیطی.