واکاوی تاثیر فلسفه اسکولاستیک بر هویت مکان در روند شهرسازی قرون وسطایی گوتیک

دوره گوتیک در فرهنگ جهان دوران استیلای مذهب و بالاخص کلیسا، بر جوامع بوده است؛ نوع ارتباطات در آن دوران به صورت عمودی تعریف می شد. بدین معنا که تمام ابعاد و جنبه های زندگی در جهت خداوند و برای خداوند تعریف می شد. در دوره تسلط کلیسا بر جامعه اروپایی فلسفه مدرسی رشد چمشگیری داشت. در واقع نفوذ کلیسا در آموزش را نشان می دهد مثلا در مورد چرخش خورشید بر دور زمین یا بسط تئوری ارسطویی نقش به سزایی داشت. افکار کلیسا به نحو دلخواه از تسلط بر آموزش و پرورش گسترش پیدا می کرد که دخالت گسترده دین در سیاست را نشان می داد، یعنی پایه تفکرات جامعه اروپا مذهبی بود. در همین دوران فیلسوفان بزرگی آثار فلسفی ماندگاری را عرضه کردند و مشاهده می شود که در یک دوره ی زمانی که در حدود یک قرن به طول انجامید؛ فلسفه ی مدرسی و معماری گوتیک به موازات هم شکل گرفتند و دوران اوج خود را طی کردند. سوال اصلی پژوهش اینست که فلسفه مدرسی چه تاثیری بر هویت مکان در شهرسازی دوره گوتیک داشته است؟ هدف از این پژوهش دستیابی به الگویی تبیین شده برای ساختار شهرسازی دوره گوتیک می باشد که تاکنون به آن پرداخته نشده است. این پژوهش از نوع تحقیقات بنیادی می باشد و بر اساس ماهیت و روش، از نوع تحقیقات توصیفی- تاریخی است. چگونگی گردآوری اطلاعات در این پژوهش به روش اسنادی (کتابخانه ای) است که بر اساس آن کلیه منابع و شواهد تاریخی مورد مطالعه قرار می گیرد. روند تغییرات فکری فلسفی از قرن ۵میلادی تا قرن ۱۳میلادی در عقاید سنت آگوستین، سنت فرانسیس آسیزی تا توماس آکوئیناس قدیس که از ستیغ های فلسفه مدرسی شناخته می شود؛ واکاوی شده و تاثیرات آن در شکل گیری هویت مکان در شهرسازی این دوره مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

اسکولاستیک ، فلسفه مدرسی ، شهرسازی قرون وسطی ، معماری گوتیک ، هویت مکان.