فلسفه معماری ارگانیک در ساختمان های جهان از دیدگاه معماران مشهور

نگرش معماری ارگانیک که در دوره جعبه های ساختمانی بلند مدرن، مثل هوایی تازه برای نفس کشیدن و مفری برای تحرک و آرامش بوده و نگاه رایت - یک معمار و شخص انقلابی، وابسته به طبیعت، با گرایشات آرمان گرایانه به آزادی فردی و اجتماعی – به عنوان نمونه کامل و بارز نگاه ارگانیک به زندگی و معماری، حتی امروز موضوعی کهنه و تمام شده محسوب نمی شود، بلکه – شاید تحت عناوینی دیگر - جدی تر شده و اهمیت بیشتری یافته است. بینش معماری ارگانیک ریشه در فلسفه رمانتیک دارد. رمانتیسم یک جنبش فلسفی، هنری و ادبی در اواخر قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی در شمال غربی اروپا بود که به سایر نقاط اروپا و آمریکا سرایت کرد. این جنبش واکنشی در مقابل خردگرایی عقل مدرن بود. معماری ارگانیک، گرایشی است در معماری که به هماهنگی بنا با طبیعت و به عبارت بهتر، به درآمیختن بنا با طبیعت تاکید دارد. بدین منظور برای ایجاد ساختمان هایی که همگام با طبیعت باشند باید ویژگی های خاصی را در نظر گرفت، این ویژگی ها درواقع اصول حاکم بر این سبک معماری (رویکرد معماری ارگانیک) هستند که رعایت آن ها در طراحی و ساخت ضروری است. در یک تعریف اجمالی از معماری ارگانیک می توان اینگونه بیان کرد که، معماری با احترام به طبیعت نقش آفرینی کرده و بنایی خلق گردد که همگام با طبیعت پیرامون باشد. در این راستا در این مقاله سعی شده است تا سبک شناسی معماری ارگانیک (طبیعت گرا) مطرح و ارائه داده شود. هدف از انجام این پژوهش، نشان دادن روشی کامل و گویا برای شناخت بهتر مفهوم ارگانیک و تاریخچه آن، مبانی نظری معماری ارگانیک، معماران برجسته سبک ارگانیک در ایران و جهان و آثارهای برجسته سبک ارگانیک است.

کلیدواژه ها:

معماری ارگانیک ، فرانک لوید رایت ، طبیعت ، معماری ، خردگرایی ، طراحی.