نگرش کلی سبک معماری دیکانستراکشن در ساختمان ها

در گستره جهان امروز انسان، یکتا سوار عرصه ذهن، زمینه وسیعی بر شکل گیری افکار و ایده های نو به وجود آورده است؛ معیارهایی موثر که با اندکی تعدیل، با تعریف خط مشی مناسب، راهگشای افق های گسترده ای واقع شده است. گذشت زمان در میان هزاران گونه انتخاب و عمل بر تداوم فیزیکی بشر افزوده و بر تعدد ساخته های او می افزاید، اما نباید فراموش کرد که معنی حضور ما در گستره اندیشه درک خواهد شد و اندیشه یک معمار، سازنده و سامان دهنده ساختاری است که وی بنا می کند. دیکانستراکشن در فارسی به ساختار زدایی، شالوده شکنی، واسازی، بنیان فکنی، ساختارشکنی و بن فکنی ترجمه شده است. سبک دیکانستراکشن سبکی از معماری است که از بطن فلسفه و مباحث فکری نیمه دوم قرن گذشته در غرب ظاهر شده است. مکتب فکری دیکانستراکشن توسط ژاک دریدا فیلسوف معاصر فرانسوی پایه گذاری شد او یکی از فلاسفه شاخص مکتب پسا ساختارگرایی است. اگرچه مکتب ساختارگرایی فلسفه و جهان بینی مدرن را مورد شک و تردید قرارداد، ولی خود این مکتب نیز مورد سوال و نقد فلاسفه پست مدرن و خصوصا پسا ساختارگراها قرار گرفت. چنانچه میشل فوکو، که خود از بطن ساختارگراها ظهور کرد، در مورد مکتب فوق می گوید: «کلیت بخشیدن به ساختارها ما را از مسائل عینی فرهنگ و جامعه غافل می کند. منطق آن ها منطق خشکی است و به ما اجازه نمی دهد به هویت ها در دوران های مختلف توجه کنیم». لذا مکتب ساختارگرایی را می توان یک مکتب بینابین دو مکتب مدرن و پست مدرن تلقی کرد. از اهداف انجام این پژوهش، نشان دادن روشی کامل و گویا جهت آشنایی بیشتر دانشجویان و دانش آموختگان معماری با سبک های نوین معماری (سبک معماری دیکانستراکشن) و آثار معمارانی بزرگ در این زمینه است.

کلیدواژه ها:

معماری ، دیکانستراکشن ، سبک معماری ، میشل فوکو ، ساختار گرا ، نیمه دوم قرن.