بررسی مفهوم فرم معماری در طراحی و بناهای تاریخی (مطالعه موردی: روند های معماری در دوره ۱۹۰۰ – ۱۹۵۰)

پیشرفت و توسعه معماری در گذر زمان و دست یابی بر کشف ناشناخته ها درهمه زمینه ها به خوبی بیانگر این است که تلاش در جهت توسعه، نیاز به تبادل ارتباطات فرهنگی است، در این راستا یکی از اهداف ایجاد فرهنگسراها، اطلاع رسانی همگانی و آشنا نمودن عموم با مقوله فرهنگ در جامعه می باشد. دلبستگی بشر به معماری، ریشه های عمیق فرهنگی متفاوتی دارد و این علاقه مندی و تعلق خاطر از نیاز به درک روابط اجتماعی بین انسانها و فرهنگ ها سرچشمه می گیرد که از طریق زبان های گوناگون و فرهنگ های متفاوت به منظور ایجاد ارتباطات بین سایر ملل میسر می گردد و حاصل انگیزه ها و تجربیات فرهنگ ها و تمدن های مختلف دوران گذشته بشراست. قرن بیستم تجربیات متفاوتی را در زمینه هنر و اندیشه به همراه دارد. پس از جنگ جهانی دوم، جهان در رویارویی با تغییرات گسترده ای در زمینه های فلسفی،هنری، سیاسی و اجتماعی قرار می گیرد و تمامی اصول مدرنیسم را به چالش می کشد. در این راستا این پژوهش علمی با تمرکز بر مفهوم فرم، آن را در درون مکان مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و در مورد تاثیرات روندهای معماری در دوره ۱۹۰۰ - ۱۹۵۰ بر مکان تحقیق کرده است. این تحقیق روندهای رو به رشد قرن بیستم را به تصویر کشیده و به مقایسه ای بین تاریخ و شکل بین یکدیگر پرداخته است. علاوه بر این، هر گرایش توسط یک نمونه معماری حمایت شده است تا آن را به بهترین شکل توصیف کند. نمونه های معماری هم با عکس های بیرونی و هم درونی ارائه شده اند. در نتیجه، دیده شده است که روندها از نظر تاریخی به دلیل این مقایسه تلاقی پیدا کرده اند. در این میان، ویژگی های مشابه و متفاوت روندها، توضیحی از ویژگی های فرم نشان داده شده است. این تحقیق علمی همچنین اشاره کرده است که هر ساخت و ساز معماری قرن بیستم می تواند در بیش از یک گرایش صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

فرم معماری ، بناهای تاریخی ، طراحی ، فرهنگی ، ساختمان ، مدرنیسم.