سبک شناسی معماری معاصر در اوایل قرن بیستم (مطالعه موردی: ایده ها و کانسپت ها)

خلاقیت یا آفرینندگی توان ساختن یا خلق نمودن چیزی نو است، راهکاری نو برای حل یک مشکل، یک روش یا یک دستگاه نو، یا یک شیء یا فرم نو هنری. خلاقیت اگر چه همواره در تاریخ بشریت نقشی پر رنگ داشته اما در عصر حاضر به دلیل سرعتزیاد تغییرات و گره خوردن آن با مفاهیم نوآوری اهمیت دو چندان پیدا کرده است. به طوری که خلاقیت و نوآوری به یکی از شاخص های موفقیت در ابعاد گوناگون کشورها از جمله اقتصاد تبدیل شده است. همانطور که میدانیم خلاقیت در رشته های هنریبه خصوص خلاقیت باعث عنصری مهم و باعث خلق آثاری زیبا و منحصر به فرد در بین معماران معاصر ایرانی شده است. بیشتر اوقات، تمدن ها ثروت، قدرت و شکوه خود را از طریق معماری به نمایش می گذارند. جای تعجب نیست که آمریکا به عنوان یک ابرقدرت نوظهور در اوایل قرن بیستم، این را فرصتی برای نشان دادن قدرت خود از طریق معماری می دید. سبک بین المللی در زمان مناسب آمد و به عنوان ابزار مورد استفاده قرار گرفت. این مقاله بر روی رویدادهایی تمرکز خواهد کرد که سبک بین المللی را برانگیخت، مشکلات و چشم اندازهای آن و اینکه تا چه حد در دستیابی به ایده آل های خود پیش رفت. در نتیجه، ویژگی های فیزیکی سبک موجود در ارتباط با سبک های معاصر آن مورد تحلیل قرار می گیرد. به طور خلاصه، سبک بین المللی به دلیل ایده ها و اراده سیاسی مبتکران و از همه مهم تر بهبود سیستم های ارتباطی توانست در سراسر جهان گسترش یابد.

کلیدواژه ها:

فلسفه معماری ، معماری سنتی ، معماری ، سبک بین المللی ، معماری معاصر.