ارتباط بین ادراک از سبک رهبری مربیان با تحلیل رفتگی ورزشکاران لیگ برتر دو و میدانی ایران

هدف از تحقیق حاضر، مطالعه ارتباط بین تحلیل رفتگی ورزشکاران لیگ برتر دو و میدانی ایران با ادراک آنان از سبک های رهبری مربیانشان بود. پرسشنامه های مقیاس رهبری در ورزش (LSS) و تحلیل رفتگی ورزشکار (ABQ) در اختیار ۱۰۰ نفر (جامعه= نمونه) از دوندگان لیگ برتر دو و میدانی ایران قرار گرفت. پرسشنامه مقیاس رهبری در ورزش با ۴۰ سوال پنج بعد سبک رهبری مربیان، و پرسشنامه تحلیل رفتگی ورزشکار با ۱۵ سوال سه بعد تحلیل رفتگی را اندازه گیری می کرد. ثبات درونی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب ۰.۷۸ و ۰.۸۹ بدست آمد. در تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف برای آزمون نرمال بودن داده ها، از آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه بین متغیرهای تحقیق، از تحلیل رگرسیون جهت پیش بینی تحلیل رفتگی توسط ادراک از سبک رهبری، از آزمون t تک نمونه ای برای مقایسه میانگین مشاهده شده و میانگین فرضی متغیرها و خرده مقیاس های آنان و از آزمون تحلیل واریانس مکرر برای بررسی اختلاف میانگین متغیرهای تحقیق در سطح معناداری p<0.0 استفاده شد. نتایج نشان داد بین ادراک از سبک رهبری مربیان با تحلیل رفتگی ورزشکاران ارتباط معناداری (r=۰.۱۷۲، p>0.5 ) وجود ندارد. همچنین بین رفتار دموکراتیک با تحلیل رفتگی ورزشکاران ارتباطی ( (r=۰.۰۶۷، p>0.5) یافت نشد، اما بین رفتار استبدادی با تحلیل رفتگی ورزشکاران رابطه معناداری(r=۰.۲۰۱، p<0.5) مشاهده شد. مقایسه سبک رهبری مربیان نشان داد که مربیان بیشتر از سبک رهبری آموزش و تمرین (M=27.20) و کمتر از سبک رهبری بازخورد مثبت(M=11.35) استفاده می کردند.

کلیدواژه ها:

تحلیل رفتگی ، ادراک از سبک رهبری ، ورزشکاران دو و میدانی