نقش جهت گیری انگیزشی و الگوهای دلبستگی در پیش بینی اضطراب مدرسه

هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش جهت گیری انگیزشی و الگوهای دلبستگی در پیش بینی اضطراب مدرسه بود. روش پژوهش از نوع همبستگی می باشد و جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر اردبیل در سال ۱۳۹۷ می باشد. روش نمونه گیری این پژوهش به صورت در دسترس بود و به تعداد ۶۰ نفر دانش آموز انتخاب شدند و سپس پرسشنامه پرسشنامه ی اضطراب مدرسه فیلیپس(SAS)، آزمون دلبستگی بزرگسالان کرلینزروید و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر برای دانش آموزان اجرا شد. بر اساس مقیاس های اندازه گیری متغیرها کدگذاری شده و با نرم افزار SPSS پردازش و با آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون ساده و چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته های پژوهش نشان داد که نتایج نشان می دهد که متغیر جهت گیری انگیزش و الگوهای دلبستگی متغیر اضطراب مدرسه را پیش بینی می کنند و بین جهت گیری انگیزش و الگوهای دلبستگی با اضطراب مدرسه رابطه معکوس معنی داری وجود دارد یعنی هر چقدر جهت گیری درونی و الگوهای دلبستگی ایمن باشد اضطراب مدرسه کاهش می یابد و هر چقدر جهت گیری انگیزش و الگوهای دلبستگی نا ایمن باشد اضطراب مدرسه افزایش می یابد. با توجه به این یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که با ایجاد جهت گیری انگیزشی و الگوهای دلبستگی در بین دانش آموزان می توان اضطراب مدرسه در بین دانش آموزان را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

جهت گیری انگیزشی ، الگوهای دلبستگی ، اضطراب مدرسه