بررسی نقش یاد دهی مهارت های ارتباطی بر وضعیت سلامت روانشناختی دانش آموزان

دانش آموزان به دلیل تجربه ی ناکافی وعدم آگاهی از مهارت های لازم از جمله آسیب پذیرترین قشر از اقشار اجتماعی هستند و به رغم انرژی واستعدادهای بالقوه و سرشار، آن ها از چگونگی بکار بردن توانمندی های خود در مواجهه با مسائل و مشکلات زندگی آگاه نیستندآموزش و پرورش بهترین بستری برای ارائه ی این آگاهی به دانش آموزان است. دانش آموزان در فرآیند رشد و بالندگی خود، مهارت های ارتباطی و نحوه ی مقابله با چالش های زندگی را یاد می گیرند. این آموزش بصورت الگو برداری از طریق خانواده، مدرسه، جامعه و حتی دوستان، به شکل غیر منظم و اتفاقی فرا گرفته می شود. فرزندان خانواده های توانمند (از نظر بکارگیری مهارت های مقابله ای) در بکارگیری مهارت های مقابله ای مثبت، موفق ترند و بر عکس فرزندان فاقد و والدین توانمند از این امر محروم می باشند. اثر بخش بودن آموزش مهارت ها در بهبود شیوه حل مساله افراد است. حل مساله ، فرایندی است که طی آن فرد می کوشد راهبردهای موثر و سازگارانه مقابله ای برای مشکلات روزمره را تعیین و ابداع کند که خود منجر به افزایش توانایی و پیشرفت شخصی و اجتماعی شده و نشانه شناسی روانی را کم می کند. جرات ورزی شیوه ای از ابراز نیازها، خواسته ها و احساسات است که به معنی به رسمیت شناختن حقوق خود در عین احترام گذاشتن به حقوق دیگران است. در این پژوهش به برررسی اهمیت آموزش مهارت های ارتباطی در کیفیت سلامت روانشناختی دانش آموزان پرداخته می شود

کلیدواژه ها:

مهارت ارتباطی ، سلامت روانشناختی ، دانش آموز ، آموزش.