بررسی جایگاه فراشناخت در یادگیری دانش آموزان

رابطه مفهوم فراشناخت، به عنوان مفهومی متداول در تعلیم و تربیت با فرﺁیند یادگیری انکارناپذیر است. فراشناخت از جمله مهارت های سطح بالای تفکر است و به عنوان تفکر درباره ی فرایندهای تفکر، یادگیری خود و کنترل این فرایندها تعریف شده است. محﻘﻘان و متخصصان تعلیم و تربیت به طور گسترده به نوع و سطح دانش مورد نیاز فراگیران علاقمندند و این مستلزم تاکید نظامهای ﺁموزشی بر ﺁموزشهای فراشناختی و یادگیری چگونه یادگرفتن است؛ تا فراگیران بتوانند در برخورد با مسایل گوناگون به طور مستﻘل بیندیشند. فراشناخت به استعداد درک و کنترل مطلب مورد یادگیری گفته میشود و نﻘش بسیار مهمی در بهبود و گسترش عملکرد دانش آموزان دارد و میتواند مهارتهای یادگیری فراگیران را توسعه بخشد. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی جایگاه فراشناخت در یادگیری دانش آموزان انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی و شیوه بررسی آن نیز توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین از شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهش، استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است که فراشناخت، نقشی اساسی در یادگیری موفﻘیتﺁمیز ایفا می کند و هرچه تواناییهای فراشناختی فراگیر بالاتر باشد، فرﺁیند یادگیری موفﻘیتﺁمیزتر خواهد بود. به عبارتی فراگیر باید در یادگیری خود نﻘش فعالی ایفا کند و یاد بگیرند که یادگیری خود را ارزیابی کند و اگر راهبردهای یادگیری اش موفق نبود، از راهبردهای جدید استفاده کند.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، راهبردهای یادگیری ، فراشناخت ، یادگیری