بررسی روش ها و رویکردهای فعال در تدریس علوم تجربی

امروزه آموختن علوم تجربی همچون سوادآموزی و حساب کردن امری اساسی و ضروری است که با زندگی روزمره ی ما در ارتباط است و با پیشرفت تکنولوژی اهمیت آن بیشتر شده است. به عبارت دیگر آموزش علوم بیشتر به آموزش روش های یادگیری می پردازد که آگاهی از آن برای هر کودکی لازم است، چرا که او در دنیایی زندگی می کند که سریعا در حال تغییر است و وی باید قادر باشد خود را دائم با آن تغییرات هماهنگ سازد. بنابراین آنچه مهم است یادگیری شیوه ها و روش های کسب مفاهیم علمی است. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی اهداف و روش های فعال تدریس در آموزش علوم به دانش آموزان انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی و شیوه بررسی آن نیز توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین از شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهش، استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است اگر کیفیت آموزش و تدریس علوم تجربی در وضیعت مطلوبی داشته باشد؛ دانش آموزان که پیکره اصلی جامعه فردا را تشکیل می دهند، از چرخه آموزش پیشرفت و همگامی با توسعه علمی و صنعتی دور نمی مانند و توانایی آن را پیدا می کنند که پابه پای توسعه جهان علم و صنعت، معلومات خود را توسعه دهند و خود را به روز کنند و در نهایت شهروندانی سازگار با جامعه ی در حال تغییر باشند. بنابراین معلمان باید از روش های فعال تدریس در برنامه ی درسی علوم استفاده نمایند تا فراگیران ضمن فعال بودن، خود به اکتشاف و یافتن روابط بین پدیده های طبیعی و علمی بپردازند. از مهمترین الگوهای رویکرد فعال، الگوی کاوشگری است که در سالهای اخیر به عنوان یکی از مهمترین الگوها در برنامه درسی علوم مطرح شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، روش تدریس ، علوم تجربی ، کاوشگری