تحلیل و بررسی رویکردهای نو در تدریس و یادگیری با مداقه در انواع الگوهای تدریس

تدریس یا آموختن به آن بخش از پویندگی (فعالیت)های آموزشی که با حضور آموزگار در کلاس درس رخ می دهد نام نهاده می شود.تدریس بخشی از روند آموزش و پرورش است که یک رشته کردارهای به سامان و از پیش برنامه ریزی شده را در برمی گیرد و هدفش پیدایش شرایط دلخواه یادگیری از سوی آموزگار است.پیدا کردن یک روش تدریس نوین و مناسب برای کلاس درس می تواند مشکل باشد.هر دانش آموز، معلم و کلاس درس متفاوت است و توجه به همین تفاوت ها از امور شگفت انگیز در مورد فرآیند یادگیری است.بهره گیری از آموزش نوین به معنای استفاده از روش تدریسی است که بیشتر بر آموزش بهبود رفتار عقلانی دانش آموزان با استفاده از ایده های مختلف جدید و بدیع متمرکز است تا اینکه آن ها را وادار به بازخوانی سرفصل های امتحانی بکند.روش تدریس جدید که ما آن را روش تدریس نوین می نامیم بیشتر مبتنی بر فعالیت است و ذهن یادگیرنده را متمرکز می سازد تا به طور کامل در فرایند یادگیری درگیر شود.در روش تدریس نوین، آموزش و برنامه ریزی درسی به گونه ای انجام می شود که یادگیرنده در محور آن قرار گیرد.در روش های تدریس نوین برخلاف روش های سنتی، معلم ها و مربی ها دانش آموزان را دارای سطح یکسانی از توانایی یادگیری و ادراک نمی دانند و به صورت یکسان با آن ها رفتار نمی کنند. روش های تدریس نوین مبتنی بر معلم نیستند، بلکه تمرکز بیشتر بر استفاده از روش هایی مانند بحث های گروهی، نمایش و نقش آفرینی و فعالیت های عملی و مشارکتی است.به همین منظور در این مقاله قصد داریم به تحلیل و بررسی رویکردهای نو در تدریس و یادگیری با مداقه در انواع الگوهای تدریس بپردازیم.

کلیدواژه ها:

تدریس ، انتقال مطلب ، دانش آموز ، معلم ، آموزش فردی و گروهی