مروری کوتاه بر روش های سنتز، مکانیسم و خواص ضد دیابتی ۲،۴- تیازولیدین دی ان

از اهداف شیمی دارویی، طراحی، تهیه و شناسایی نحوه اثر ترکیب های فعالی زیستی در سطح مولکولی است که ارزش و خواص بالایی در درمان و بهبود بیماری ها دارند. داروهای ضد دیابت برای کاهش گلوکز خون در افراد دیابتی استفاده می شود و این داروها به گروه هایی تقسیم می شوند که باعث تحریک دفع گلوکز ترشح انسولین، کاهش مقاومت به انسولین و آنالوگ های پپتیدی می شوند. در سال های اخیر، پیشرفت قابل توجهی با معرفی دسته جدیدی از ترکیب های تیازولیدین دی ان که به عنوان افزایش دهنده حساسیت به انسولین انجام شده است. تیازولیدین دی ان ها به دلیل مشارکت در تنظیم فرآیندهای مختلف فیزیولوژیکی، تحت پژوهش های گسترده ای بوند. مشتق های ۲،۴- تیازولیدین دی ان به طور خاص در اواخر دهه ۱۹۹۰ برای درمان دیابت نوع ۲ استفاده شد. تغییرهای متنوع بر روی این ناجورحلقه منجر به تولید ترکیب های فعال بیولوژیکی با خواص درمانی از جمله ضد دیابت شده است. برای درک و تسلط بر خواص واکنش مشتق های ۲،۴- تیازولیدین دی آن و سنتز سایر مشتق های آن، بررسی تیازولیدین دی ان ها بسیار مهم و ضروری است. این بررسی، مشارکت های مربوطه را با توجه به توسعه و کاربردهای تیازولیدین دی ان، که بر اساس نوع واکنش و نوع محصول های سنتزی طبقه بندی شده اند، پوشش می دهد.

کلیدواژه ها:

ضد دیابت ، انسولین ، ترکیب های ناجور حلقه ، ۲ ، ۴- تیازولیدین دی ان