بررسی نقش محیط آموزشی در افزایش علاقه مندی دانش آموزان به مدرسه

یادگیری بخش مرکزی زندگی هر فرد است، حتی زمانی که به آن فکر نمی کند نیز اتفاق می افتد. همچنین عصر جدید با گسترش و تعدد عرصه های زندگی، امکان ساخت و برقرای روابط فراوانی برای افراد را ایجاد کرده است. اما ورای ارتباط انسان ها با یکدیگر، آن ها بیش از آنکه بر فضا تاثیر بگذارند، از آن تاثیر می پذیرند زیرا محیط های یادگیری از عناصری تشکیل شده اند که در کنار هم معنادار می شوند و ویژگی ها و کیفیت هایی را شامل می گردند که هر کدام از این عناصر در شکل گیری رفتارهای مختلف موثر است. از این رو فضاهای آموزشی مطلوب نیازمند هستند تا با ایجاد رضایت و لذت در دانش آموزان، بازد (راندمان) یادگیری و رضایت تحصیلی آن ها را بالا برد. علاقه ی دانش آموزان به مدرسه می تواند در گرو درک چگونگی برقراری رابطه ی دانش آموز با محیط یادگیری و ارتباط های او با دیگر افراد در این محیط باشد. علاقه مندی به مدرسه، عامل تعیین کننده ای برای رشد روحی اجتماعی است و در کنار نگرش منفی دانش آموز به مدرسه، پیش بینی کننده نحوه مشارکت در مدرسه و میزان دستاوردهای تحصیلی در سال های آینده دانش آموز است.

کلیدواژه ها:

مدرسه ، دانش آموزان ، محیط آموزشی ، علاقه مندی