ارتباط بین آموزش مسئله محور و تعاملات سازنده در محیط مدرسه

آموزش مسئله محور، رویکردی نوین در تعلیم و تربیت است که بر حل مسائل واقعی و چالش برانگیز در بستر تعاملات اثربخش دانش آموزان تمرکز دارد. در این روش، دانش آموزان به جای حفظیات و انفعال، در نقش فعالان حل مسئله ظاهر شده و با یکدیگر همکاری می کنند تا به راه حل های خلاقانه و کارآمد دست یابند. با وجود مزایای فراوان آموزش مسئله محور، هنوز ابهاماتی در خصوص چگونگی تاثیر این روش بر تعاملات اثربخش دانش آموزان در محیط مدرسه وجود دارد. این مقاله به دنبال بررسی این پرسش اساسی است که ارتباط بین آموزش مسئله محور و تعاملات مثبت در محیط مدرسه چیست؟ در دنیای امروز، مهارت های اجتماعی قوی، از جمله کلیدهای موفقیت افراد در زندگی شخصی و حرفه ای محسوب می شوند. آموزش مسئله محور به عنوان روشی فعال و مشارکتی، فرصتی مغتنم برای پرورش این مهارت ها در دانش آموزان فراهم می کند. این مقاله با بررسی مبانی نظری آموزش مسئله محور و تعاملات اثربخش، به دنبال تبیین رابطه ی بین این دو مفهوم کلیدی در تعلیم و تربیت است. یافته های این مقاله نشان می دهد که آموزش مسئله محور می تواند با ترویج همکاری، همفکری و گفتگو، نقشی موثر در ارتقای تعاملات مثبت در محیط مدرسه ایفا کند. یافته های این مقاله نشان می دهد که بین آموزش مسئله محور و تعاملات مثبت در محیط مدرسه رابطه ی معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر، دانش آموزانی که در معرض آموزش مسئله محور قرار می گیرند، در مقایسه با دانش آموزانی که در معرض آموزش سنتی قرار می گیرند، تعاملات مثبت بیشتری با یکدیگر دارند.

کلیدواژه ها:

آموزش مسئله محور ، تعاملات اثربخش ، مدرسه ، معلم ، دانش آموز