تاثیر انجام فعالیتهای ترسیمی و تجسمی بر میزان یادگیری دانش آموزان

توانایی های ذهنی، ویژگی های عاطفی، ناکامی ها، فشارها و تمایلات درونی کودک را می توان از طریق نقاشی های او باز شناخت. این قبیل فعالیت ها علاوه بر استفاده در شناخت کودک و تشخیص نوع بیماری ها و مشکلات او شیوه موثری در رهاسازی عواطف متراکم و فشارهای روانی به شمار می رودکه در این مورد بر نقاشی های آزاد و دلخواه کودکان تاکید می شود. کودکان در سنین دوره ابتدایی غالبا سعی می کنند در نقاشی های خود عمق را نه تنها در اشیای منفرد بلکه در رابطه ی میان اشیا نیز نشان دهند. آن ها در این مرحله، نقاشی کشیدن از یک زاویه خاص را آغاز می کنند و نسبت ها و روابط نیز بر همین اساس تصویر می شوند. لوگه این مرحله از تکامل نقاشی را واقع گرایی بصری نامیده است، در این مرحله کودک کوشش می کند آن طور که می بیند و قادر به درک قوانین مناظر و مرایا می باشد نقاشی کند. همچنین هر چه دانش آموزان بزرگ تر می شوند از نظر سبک به تدریج به سمت الگوهای مشخص و تکراری حرکت می کند. در این مرحله چهره های کارتون و شخصیت های مورد علاقه ی کودکان نقاشی می شوند. نقاشی ها تنوع و تشخیص کمتری پیدا می کنند. به نظر می رسد که کودکان در این سن غالبا از نقاشی کردن خود ناراضی اند و دیگر رغبتی به انجام این فعالیت ندارند. دلیل این امر آن است کهمیان واقعیت و بازنمون آن تفاوت هایی می بینن و نتایج دلخواه را از نقاشی های خود کسب نمی کنند.

کلیدواژه ها:

فعالیت های ترسیمی ، تجسمی ، یادگیری ، توانایی ذهنی ، نقاشی کودکان ، دانش آموزان