ارزیابی تناسب آنتروپومتریک اعضای هیئت علمی با مشخصه های ایستگاه کار اداری آن ها

زمینه و هدف : اختلالات اسکلتی-عضلانی از مهترین چالش های سلامتی اعضای هیئت علمی است که تاثیرات نامناسبی بر کارایی و کیفیت زندگی کاری آنان داشته است. هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه این اختلالات و ویژگی های ایستگاه کاری آنان خواهد بود. مواد و روش ها : این پژوهش در میان ۲۲ نفر از اعضای هیئت علمی، پس از کسب رضایت آگاهانه و به صورت سرشماری انجام گرفت. شیوع اختلالات با استفاده از پرسش نامه کرنل، ارزیابی ایستگاه کار با روش ROSA (Rapid Office Strain Assessment) صورت گرفت. سپس ابعاد ۱۴ بعد آنتروپومتری (به تفکیک زنان و مردان) با تعیین چارک ها و ۱۳ مشخصه ایستگاه کاری اندازه‎گیری شد. در نهایت برای ارزیابی تناسب آنتروپومتریک، ۱۱ معیار برای امورد استفاده قرار گرفت. در نهایت از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳، برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: حدود ۴۶ درصد آزمودنی ها در یکی از نواحی سامانه اسکلتی-عضلانی درد و ناراحتی را تجربه کرده و نواحی مچ دست، گردن، شانه چپ و کمر به ترتیب درگیرترین نواحی بودند. نتایج روش ROSA نشان می دهد ایستگاه کاری ۷۳/۲۲ درصد آزمودنی ها نیازمند بهبودهای ارگونومیک هستند. بیشترین عدم تناسب به ترتیب در معیارهای ۱) طول تنه-طول تکیه گاه کمری صندلی، ۲) ضخامت ران در حالت نشسته-فاصله بین ران تا میز و ۳) عرض شانه-عرض تکیه گاه صندلی، وجود دارد. نتیجه گیری : نشانه هایی از ارتباط بین شیوع بالای اختلالات اسکلتی-عضلانی و عدم برقراری تناسب آنتروپومتریک/ دانش ناکافی اعضای هیئت علمی در حوزه ارگونومی مشاهده می شود. این مساله ضرورت توجه به مشخصه های ارگونومیک/آنتروپومتریک میز و صندلی اداری حین خرید ملزومات اداری و ارتقای دانش ارگونومی را یادآور می شود.

کلیدواژه ها:

Musculoskeletal Disorders ، Faculty members ، Anthropometric Fit ، ROSA method ، Cornell questionnaire. ، اختلالات اسکلتی-عضلانی ، عضو هیئت علمی ، تناسب آنتروپومتریک ، روش ROSA ، پرسش نامه کرنل