تعیین شاخص های ارزیابی ریسک سرطان زایی عناصر سنگین در منابع آب شهر تربت جام در سال ۱۴۰۱
محل انتشار: فصلنامه پژوهش در بهداشت محیط، دوره: 9، شماره: 4
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 126
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JREH-9-4_006
تاریخ نمایه سازی: 28 اسفند 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: عناصر سنگین به دلیل پایداری و قابلیت تجمع در بافت های زنده و زنجیره غذایی، از مهمترین آلاینده های آب-های آشامیدنی به حساب می آیند. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین شاخص های ارزیابی ریسک سرطان زایی و غیر سرطان-زایی عناصر سنگین در منابع آب شهر تربت جام در سال ۱۴۰۱ انجام شد.مواد و روش ها: نمونه برداری از ۱۶ منبع آب زیرزمینی و خاک اطراف منابع آب شهر تربت جام در دو فصل تابستان و پاییز سال ۱۴۰۱ صورت گرفت. غلظت ۵ عنصر سنگین آرسنیک، جیوه، سرب، کادمیوم و مس با استفاده از دستگاه جذب اتمی Varian مورد سنجش قرار گرفت و در نهایت میزان خطر بهداشتی برای سه گروه مختلف با کمک شاخص های آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا محاسبه شد.یافته ها: میانگین غلظت عناصر سنگین در آب در تابستان به ترتیب برای آرسنیک:۰/۰۰۲۷ ± ۰/۰۰۳۵، جیوه: ۰/۰۰۰۱۹ ± ۰/۰۰۰۳۵، سرب: ۰/۰۰۱۱ ± ۰/۰۰۲۳، کادمیوم: ۰/۰۰۰۲ ± ۰/۰۰۰۲و مس: ۰/۰۰۴۶± ۰/۰۰۷۸ در پاییز آرسنیک: ۰/۰۰۸۲ ± ۰/۰۰۸۱، جیوه: ۰/۰۰۱۸ ± ۰/۰۰۰۸، سرب: ۰/۰۰۵۶ ± ۰/۰۰۵۸، کادمیوم: ۰/۰۰۰۸۴ ± ۰/۰۰۰۸۳و مس: ۰/۰۰۹۱ ± ۰/۰۰۶۸ و در خاک آرسنیک: ۰/۰۱۱ ± ۰/۰۵۳، جیوه: ۰/۰۰۸۶ ± ۰/۰۰۶۸، سرب: ۰/۱۳۱ ± ۱۸۶/ ۰، کادمیوم: ۰/۰۰۰۲± ۰۰۰۴۷/ ۰ و مس: ۰/۱۲± ۰/۲۴ میلیگرم بر لیتر بدست آمد. همچنین میزان ریسک غیرسرطان زایی عناصر سنگین مورد بررسی پایین بود. در حالی که میزان ریسک سرطان زایی برای آرسنیک در هر دو فصل خیلی بالا، برای کادمیوم در فصل پاییز در حد متوسط و برای سایر عناصر در محدوده تعیین شده استاندارد بدست آمد.نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن میزان ریسک سرطان زایی آرسنیک در هر سه گروه زنان، مردان و کودکان در دو فصل تابستان و پاییز، پایش آرسنیک باید بطور مستمر در دستور کار واحدهای نظارتی قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین علیدادی
استاد، گروه مهندسی بهداشت محیط ، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
زهرا کریمی
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی بهداشت محیط ،دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
علی اکبر دهقان
استادیار، گروه مهندسی بهداشت محیط ، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
حامد محمدی
استادیار، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده پرستاری، دانشکده علوم پزشکی تربت جام، تربت جام، ایران.
مریم پایدار
کارشناسی ارشد مهندسی عمران ، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :