مقایسه آموزش حضوری و مجازی احیاء قلبی و ریوی پایه بر میزان یادگیری مهارت های احیاء در خانواده های نظامی: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

زمینه و هدف: ایست قلبی و سکته قلبی از شایع ترین بیماری های قلبی عروقی در جهان است. اکثر اوقات در هنگام ایست قلبی، فردی به عنوان ناظر وجود دارد که اگر توانایی انجام اقدامات حیاتی را دارا باشد و بتواند در زمان طلایی (۴ تا ۶ دقیقه اول ایست قلبی- ریوی) با انجام احیاء از مرگ مغزی پیشگیری و جان بیمار را نجات دهند. هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه دو روش آموزش احیاء قلبی و ریوی پایه پایه به صورت حضوری و مجازی بر میزان یادگیری مهارت های احیاء (آگاهی و عملکرد) در خانواده های نظامی است. روش ها: در مطالعه کارآزمایی بالینی حاضر تعداد ۱۰۰ نفر از خانواده های ساکن در کوی سازمانی منتخب به طور تصادفی سازی بلوکی در دو گروه آموزش حضوری (۵۰ نفر) و گروه آموزش مجازی (۵۰ نفر) قرار گرفتند. در گروه آموزش حضوری، طی یک جلسه پنج ساعته، احیای قلبی و ریوی و نحوه برخورد با مصدوم دچار ایست قلبی به صورت تئوری و عملی (مانکن) آموزش داده شد. در گروه آموزشی مجازی، مطالب آموزشی با استفاده از کانال های مجازی (واتس آپ و ایتا) و ارسال فیلم انیمیشن، عکس، متن نوشته کوتاه، و فایل پی دی اف کتابچه آموزشی در طول دو هفته ارائه شد. یافته ها: داده های مربوط به سن (۰/۴۶۸ = P)، جنس (۰/۸۱۲ = P)، تحصیلات (۰/۳۰۷ = P)، شغل (۰/۰۵۵ = P) در دو گروه آموزش حضوری و مجازی اختلاف معنی دار نداشت. آزمون یومن ویتنی نشان داد که تفاوت آماری معنی داری قبل از مداخله بین دو گروه آموزش حضوری و مجازی از نظر سطح دانش و مهارت وجود ندارد (۰/۰۵ نتیجه گیری: در این پژوهش با توجه به اینکه در هر دو گروه آموزش حضوری و مجازی، میزان دانش و مهارت نسبت به قبل و بعد از آموزش افزایش چشمگیری داشت اما در مقایسه دو گروه با هم میزان دانش در شرکت کنندگان گروه آموزش مجازی بالاتر و میزان مهارت در شرکت کنندگان گروه آموزش حضوری بالاتر بود. علیرغم باور اثر بخش بودن آموزش های حضوری، یافته های این پژوهش مشخص نمود آموزش مجازی به اندازه آموزش حضوری می تواند موثر باشد.

کلیدواژه ها:

Basic Cardiopulmonary Resuscitation ، Face-To-Face Training ، Virtual Training ، Family ، احیای قلبی- ریوی پایه ، آموزش حضوری ، آموزش مجازی ، خانواده