اثربخشی طرحواره درمانی در افزایش فرآیند و محتوای خانواده در زوجین

مقدمه: طلاق یک تجربه استرسزا و چالش برانگیز برای همسران است که معمولا در شرایط ناکارآمدی فرایند و محتوای خانواده اتفاق می افتد. طبق شواهد پژوهشی طرحواره های شناختی همسران از عوامل تاثیرگذار در کیفیت فرایند و محتوای خانواده است. از این رو، پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی طرحواره درمانی در افزایش فرایند و محتوای خانواده در زوجین متقاضی طلاق توافقی انجام شد.  روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. بیست شرکت کننده شامل ده زوج متقاضی طلاق توافقی، از بین مراجعه کنندگان ارجاعی به مراکز مشاوره در شهر قزوین به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی و مساوی در گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. خط پایه همه شرکت کنندگان در فرایند و محتوای خانواده اندزه گیری شد. مداخلات روانی-آموزشی طرحواره درمانی در دوازده جلسه زوج درمانی برای گروه آزمایش اجرا گردید و برای آزمودنی های گروه کنترل هیچ برنامه ای اجرا نشد. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تعقیبی بنفرونی تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد که سطح فرایند و محتوای خانواده در زوجین شرکت کننده در جلسات طرحواره درمانی به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود.(۰/۱>P)  بحث و نتیجه گیری: باتوجه به نتایج پژوهش طرحواره درمانی یک روش کارآمدی برای افزایش فرایند و محتوای خانواده در زوجین متقاضی طلاق توافقی است. لذا به منظور بهبود فرایند و محتوای خانواده و پیشگیری از وقوع طلاق توافقی، پیشنهاد می شود از مداخلات طرحواره درمانی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

Schema Therapy ، Family Process ، Family Content ، Uncontested Divorce ، طرحواره درمانی ، فرایند خانواده ، محتوای خانواده ، طلاق توافقی