اثربخشی مداخله مبتنی بر مددکاری اجتماعی گروهی با رویکرد شناختی بر ارتباط بین فردی و صمیمیت زناشویی در دانش آموزان دختر متاهل

مقدمه: صمیمیت، یک مساله اصلی در روابط زوجین با یکدیگر است. چنانچه، رابطه بین فردی به درستی ایجاد شود، زوجین، بزرگترین گام را در جهت صمیمت برداشته اند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مداخله مبتنی بر مددکاری اجتماعی گروهی با رویکرد شناختی بر ارتباط بین فردی و صمیمیت زناشویی در دانش آموزان متاهل شهرستان میبد بود.  روش: طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون–پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری، شامل تمام دانش آموزان متاهل شهرستان میبد در استان یزد در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ بودند. برای انتخاب نمونه ها از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد و سی و دو نفراز دانش آموز متاهل انتخاب و به گونه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه های صمیمیت زناشویی و روابط بین فردی استفاده شد و نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.  نتایج: یافته ها نشان داد که مداخله مبتنی بر مددکاری اجتماعی با رویکرد شناختی بر بهبود روابط بین فردی و افزایش صمیمیت زناشویی دانش آموزان متاهل تاثیر معناداری داشته است.(۰۰۱/۰≥P) بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، می توان گفت استفاده از  این رویکرد   به دانش آموزان متاهل کمک می کند، تا علاوه بر ادامه تحصیل در زمینه زندگی زناشویی با مشکل کمتری مواجه شده و کیفیت ارتباط بین فردیشان افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

Interpersonal Relationship ، Cognitive Therapy ، Marital Intimacy ، Social Work ، رابطه بین فردی ، شناخت درمانی ، صمیمیت زناشویی ، مددکاری اجتماعی