تجربه زیسته افراد دارای معلولیت اکتسابی (یک مطالعه پدیدارشناختی)

مقدمه: معلولیت اکتسابی پدیده ای خاص و تجربه متفاوت انسانی و اجتماعی است. این پدیده که براثر سوانح ایجاد می شود، فردی مستقل که توانایی کارهای خود را دارد با چالش های جدی مواجه می کند و تجربه ای متفاوت و عمیق پیش روی شخص و اطرافیان او می گذارد. هدف پژوهش حاضر، واکاوی تجربه زیسته و معنای این گونه از معلولیت نزد افرادی است که آن را تجربه کرده اند.  روش: این پژوهش با روش پدیدارشناسی به عنوان یکی از روش های کیفی انجام شده است. داده ها از طریق مصاحبه با هشت نفر از افرادی که دچار معلولیت اکتسابی شده اند جمع آوری شد. نمونه گیری به شیوه هدفمند و از نوع گلوله برفی است و جمع آوری داده تا زمان اشباع ادامه یافت. نتایج: داده های به دست آمده از مصاحبه با روش تحلیل مضمون تحلیل شد و پس از کدگذاری متن مصاحبه ها و تلفیق آن ها، در قالب هفت مضمون اصلی ساخته شد که عبارتنداز: زیستن در رنج، ناباوری به محدودیت، بازگشت به دوره کودکی، امیدواری پرنوسان، همسر/مادر حمایتگر، تقدیرگرایی و برساخت اجتماعی معلولیت. بحث و نتیجه گیری: افراد دارای معلولیت اکتسابی تجارب خاصی را در زندگی خود دارند که عمدتا ناخوشایند و تحمل و زندگی با آن دردناک است. مقایسه شرایط فعلی و قبلی رنج زیسته را برای آن ها دوچندان می کند. با وجود این امید به بهبود شرایط زندگی حفظ کرده و تلاش می کنند سازگار شوند.

کلیدواژه ها:

Acquired Disability ، Disability ، Phenomenology ، Lived Experience ، Living In Suffering ، معلولیت اکتسابی ، معلولیت ، پدیدارشناسی ، تجربه زیسته ، زیستن در رنج