بررسی تطبیقی میزان فرسودگی شغلی مددکاران اجتماعی روانپزشکی با دیگر حوزه های عمل مددکاری اجتماعی در شهر تهران

مقدمه: مددکاری اجتماعی روانپزشکی یکی از مهمترین حوزه هایی است که مددکاران اجتماعی به عنوان عضوی از تیم درمان، خدمات تخصصی را برای فراهم کردن محیط زیست حمایتی از افراد دارای اختلال روان و خانواده های آنان به منظور رفع نیازها و برگشت مجدد آن ها به جامعه ارائه می نمایند. از آن جا که یکی از عوامل تاثیرگذار در کیفیت خدمات اجتماعی به گروه های هدف، فرسودگی شغلیست، این پژوهش با هدف بررسی تطبیقی میزان فرسودگی شغلی  مددکاری اجتماعی روانپزشکی و دیگر حوزه های عمل مددکاری اجتماعی انجام گردیده است.  روش: جامعه آماری این مطالعه  توصیفی-مقایسه ای کلیه مددکاران اجتماعی شاغل در چهار حوزه آسیب اجتماعی، قضایی، بهداشت و درمان اعم از بیمارستان های عمومی و اعصاب و روان در شهر تهران بود.  سی صد و نوزده نفر از مددکاران اجتماعی پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی گلدارد۱۹۸۷ را تکمیل کردند. به منظور تحلیل یافته ها از آمار توصیفی و استنباطی یه کمک نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج: میانگین فرسودگی شغلی  مددکاران اجتماعی روانپزشکی، ( صد و یک و نود صدم ) از میانگین  سه حوزه دیگر، آسیب اجتماعی، قضایی و بهداشت و درمان عمومی  (هشتاد دو سه و سی و چهار صدم، هشتاد و پنج و نود و سه صدم، هشتاد و هشت و بیست و سه صدم) بالاتر بود. آزمون آماری نشان داد این تفاوت  معنادار است. از سوی دیگر، از میان سه بعد فرسودگی شغلی در بین مددکاران اجتماعی روانپزشکی، جو حاکم بر محیط کار بالاترین نمره را به خود اختصاص داد و بعد از آن به ترتیب، خستگی روانی،  حجم و فشار کاری قرار گرفتند.  بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه و میزان بالای فرسودگی شغلی در حوزه مددکاری اجتماعی روانپزشکی و تاثیرات آن در زندگی شخصی، شغلی و خصوصا ارائه خدمات مددکار اجتماعی به گروه های هدف، لزوم توجه و مراقبت ویژه توسط سازمان های مربوطه و همچنین، تصویب سیاست های حمایتی در این رابطه از اهم موضوعاتی است که بایستی مدنظر  حوزه بهداشت و درمان قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Job Burnout ، Psychiatric Social Workers ، Social Work ، Tehran ، فرسودگی شغلی ، مددکاران اجتماعی روانپزشکی ، مددکاری اجتماعی ، تهران