تاثیر مداخلات مددکاری اجتماعی گروهی با رویکرد شناختی-رفتاری بر سلامت روان زنان مطلقه

مقدمه: طلاق یکی از آسیب های اجتماعی است که گاه باعث کاهش سلامت روان در فرد می گردد. لذا مداخلات روان درمانی در فرد به خصوص زنان مطلقه به عنوان گروه آسیب پذیر جامعه می تواند مفید واقع شود. بدین منظور هدف از این پژوهش، اثربخشی مددکاری گروهی با رویکرد شناختی-رفتاری بر سلامت روان زنان مطلقه بود. روش: این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل بود. این مطالعه مداخله ای مددکاری گروهی شناختی-رفتاری بر روی بیست و هشت زن مطلقه سرپرست خانواده که در پایگاه خدمات اجتماعی منطقه بیست شهرداری تهران پرونده داشتند اجرا شد. زنان مطلقه پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر را تکمیل کردند. سپس به دو گروه، کنترل و آزمایش تقسیم شدند. برای گروه آزمایش هشت جلسه مددکاری گروهی شناختی رفتاری اجرا شد. تمام افراد در پس آزمون، مجددا پرسشنامه سلامت عمومی کلدبرگ و هیلر را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS۱۶ و آزمون کوواریانس انجام گردید. نتایج: یافته ها نشان داد که مددکاری گروهی شناختی رفتاری بر سلامت روان زنان مطلقه تاثیر داشته و باعث کاهش علایم جسمانی، اضطراب، افسردگی و کارکرد اجتماعی آنان شده است. بحث و نتیجه گیری: مددکاری گروهی شناختی رفتاری روش مناسبی جهت افزایش سلامت روان زنان مطلقه است. با علم به شیوع بالای طلاق و تبعات روانی آن پیشنهاد می شود از این روش برای درمان و کاهش پیامدهای روحی روانی طلاق و نیز سایر عوارض وابسته به آن استفاده شود.

کلیدواژه ها:

Divorced Women ، Group Social Work ، Behavioral-Cognitive ، Mental Health ، زنان مطلقه ، مددکاری گروهی ، شناختی-رفتاری ، سلامت روان