اثربخشی رفتاردرمانی شناختی-استعاره ای بر افسردگی و تاب آوری زنان مطلقه

مقدمه: امروزه طلاق و تبعات آن به ویژه بر روی زنان، یکی از معضلات اجتماعی محسوب می شود و نیازمند توجه فزون تری می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر رفتاردرمانی شناختی-استعاره ای بر افسردگی و تاب آوری زنان مطلقه انجام شده است. روش: روش پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری را کلیه زنان مطلقه زیر ۴۵ ساله تحت پوشش بهزیستی شهر میانه در زمستان ۱۳۹۴ تشکیل داده اند که از بین آن ها ۳۰ نفر که شرایط ورود به پژوهش را داشتند، به صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه، آزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. از هردو گروه دوبار آزمون افسردگی بک (۱۹۹۱) و تاب آوری کونور و دیویسون (۲۰۰۳) به عمل آمد بار اول قبل از مداخله درمانی گروه ازمایش(پیش آزمون) و بار دوم بعد از مداخله درمانی گروه آزمایش(پس آزمون). برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس (ANCOVA) استفاده گردید. نتایج: نتایج نشان داد که رفتاردرمانی شناختی استعاره ای موجب کاهش معناداری در نمرات افسردگی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است (P<۰/۰۱). همچنین نتایج نشان داد که این درمان باعث افزایش تاب آوری زنان مطلقه شده اما این تاثیر معنادار نبوده است (P<۰/۰۱). بحث و نتیجه گیری: چنین استنباط می شود که رفتاردرمانی شناختی استعاره ای قادر است میزان افسردگی زنان مطلقه را کاهش دهد، به طوری که این درمان می تواند به عنوان یک روش مداخله ای متناسب با فرهنگ کشورمان، در مراکز درمانی و مراکز مشاوره، قابل استفاده باشد.

کلیدواژه ها:

Divorced Women ، Metaphorical Cognitive and Behavioral Therapy ، Depression ، Resilience ، زنان مطلقه ، رفتاردرمانی شناختی- استعاره ای ، افسردگی ، تاب آوری