مقایسه سلامت روان معلولین حسی ورزشکار و غیر ورزشکار

مقدمه: مطالعات بسیاری به بررسی سلامت روان ورزشکاران و غیر ورزشکاران پرداخته اند اما اطلاعات محدودی در زمینه سلامت روان افراد معلول حسی ورزشکار و غیر ورزشکار وجود دارد، بنابراین هدف از تحقیق حاضر مقایسه سلامت روان افراد معلول حسی ورزشکار و غیر ورزشکار بود. روش: ۱۲۰ معلول حسی شهر تهران ۳۰ نفر نابینای ورزشکار، ۳۰ نفر نابینای غیر ورزشکار، ۳۰ نفر ناشنوا ورزشکار و ۳۰ نفر ناشنوای غیرورزشکاربا روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از پرسشنامه GHQ-۲۸ که شامل ۴ خرده مقیاس است برای سنجش سلامت روان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون یو من ویتنی استفاده گردید. نتایج: یافته های تحقیق حاضر نشان داد، افراد معلول حسی ورزشکار نسبت به همتایان حسی غیر ورزشکار خود به طور معنی داری امتیاز بالاتری در پرسش نامه GHQ-۲۸ به دست آوردند. تفاوت معناداری بین دو گروه در خرده مقیاس های سلامت جسمانی، اضطراب و بی خوابی و افسردگی مشاهده شد. ولی در خرده مقیاس کارکرد اجتماعی بین دوگروه تفاوت معناداری نشان داده نشد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که ورزش و فعالیت جسمانی می تواند سلامت روان افراد معلول حسی را بهبود بخشد. فعالیت بدنی سبب می شود تا آن ها از طریق ورزش اعتماد به نفس و سلامت روان بهتری بدست آورند و با روحیه بهتری جهت انجام کارهای روزانه و شحصی خود در جامعه حضور داشته باشند.

کلیدواژه ها:

Mental Health ، Sensory Disabilities ، Athletes ، Non-Athletes ، سلامت روان ، معلول حسی ، ورزشکار ، غیر ورزشکار