بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر بازی بر مهارت های روانی-اجتماعی دانش آموزان ابتدایی

آموزش به عنوان یکی از ابزارهای اساسی در توسعه فردی و اجتماعی دانسته می شود. از جمله روش های آموزشی، آموزش مبتنی بر بازی به عنوان یک رویکرد جذاب و موثر در انتقال مهارت ها و دانش به ویژه در دانش آموزان ابتدایی مطرح است. در این مقاله، ما نقش آموزش مبتنی بر بازی را در تقویت مهارت های روانی-اجتماعی دانش آموزان ابتدایی مورد بررسی قرار می دهیم. مهارت های روانی-اجتماعی، از جمله عوامل اساسی در تعاملات انسانی و موفقیت در زندگی است. دانش آموزان ابتدایی به عنوان گروهی حساس و در دوره حیاتی از توسعه، نیازمند به اکتساب مهارت های اجتماعی و روانی هستند. اما چالش ها و مشکلات موجود در فرآیند آموزش و پرورش ممکن است بر توسعه این مهارت ها تاثیر منفی بگذارد. بنابراین، ارائه یک راهکار موثر و جذاب برای تقویت این مهارت ها امری ضروری به نظر می رسد. آموزش مبتنی بر بازی به عنوان یک روش تعلیمی که باعث ترکیب بین سرگرمی و یادگیری می شود، می تواند نقش بسیار مهمی در توسعه مهارت های روانی-اجتماعی دانش آموزان ابتدایی ایفا کند. این رویکرد می تواند به بهبود تعاملات اجتماعی، افزایش هوش هیجانی و بهبود توانایی های ارتباطی آنان کمک کند. این امر نه تنها بر افزایش پیشرفت تحصیلی آنان بلکه در ساختارهای اجتماعی و حتی در مسیر حیاتی بعدی نیز تاثیرگذار خواهد بود. در این مقاله، به بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر بازی بر مهارت های روانی-اجتماعی دانش آموزان ابتدایی می پردازیم. این تحقیق به ارائه راهکارهای کاربردی برای بهبود فرآیند آموزش و پرورش در زمینه های مهارت های روانی-اجتماعی دانش آموزان ابتدایی می پردازد.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر بازی ، مهارت های روانی-اجتماعی ، دانش آموزان ابتدایی ، آموزگار