بررسی فرایند تدریس در مدارس استثنایی در دوره ابتدایی

آموزش استثنایی به نوعی از آموزش گفته می شود که به افراد استثنایی ارائه می شود. این افراد شامل افرادی می شود که کم توان ذهنی، ناتوان جسمی، دارای اختلال های گفتاری و زبانی یا آسیب های شنوایی و بینایی هستند. در مدارس استثنایی، آموزش هایی مانند برقراری ارتباط صحیح، آموزش های اولیه مانند مهارت های زندگی، تمرین و کار با اصوات (کودکان دچار اختلالات گفتاری) و غیره به افراد داده می شود. توجه به شناخت و آموزش و پرورش کودکان و دانش آموزان استثنایی، یعنی افرادی که به دلایل خاص جسمانی، ذهنی، عاطفی وروانی نمی توانند از برنامه های عادی آموزشی به نحوی مطلوب بهره مند گردند. از نشانه های پیشرفت و اصالت و قوت و غنای فرهنگ ونظام آموزش و پرورش هر جامعه ای است. کوشش در جهت شناسایی و برنامه ریزی و ایجاد تسهیلات آموزشی هر چه بیشتربرای کودکان و دانش آموزان استثنایی، عمدتا به دلیل نیاز فرهنگی فوق العاده از اولویت خاصی برخوردارند، از اهداف و نظام آموزشی است. مطابق ارقام و آمار بین المللی حدود ۱۰ الی ۱۵ درصد از کل دانش آموزان سنین مدرسه رو در هر جامعه ای به نحوی از انحا نیازبه برنامه های آموزشی ویژه دارند . نگاهی کوتاه به آمار کل دانش آموزانی که در حال حاضر زیر پوشش آموزش و پرورش استثنایی قراردارند بیانگر این حقیقت است که امروزه فقط کمتر از یک درصد ازکل این قبیل دانش آموزان واجب التعلیم از برنامه های آموزش استثنایی برخوردار بوده و بقیه با همه مشکلات و نارسایی ها، درمدارس معمولی جایگزین می گردند و یا در مواردی اصلا از کلاس ومدرسه بهره ای نمی برند.

کلیدواژه ها:

تدریس ، معلم ، مدرسه ، استثنایی ، ابتدایی ، یادگیری