استاندارد های ارزشیابی آموزشی

شاید بتوان گفت که ارزشیابی آموزشی یکی از چالش زاترین و بحث انگیزترین حوزه های معرفت بشری است. زیرا همانطور که از نام آن آشکار است، درگیر چگونگی های ارزشی و داوری های مبتنی بر ارزش هاست و هم از این رو در کمتر زمینه این حوزه در بین صاحبنظران اتفاق نظر وجود دارد. نگاهی گذرا بر مفاهیم مقدماتی ارزشیابی آموزشی نشان می دهد که به تعداد متخصصان این رشته، تعریف و برداشت متفاوت از ارزشیابی آموزشی ارائه شده است. این پیچیدگیها هنگامی فزونی می یابد که ارزشیابی را در قلمروی چون «اثربخشی آموزش» مورد توجه قرار دهیم. ظرافت و پیچیدگیهای ارزشیابی تا بدان حد است که پرداختن به آن به یک دشواری جدی تبدیل شده است و تعداد آثار اندکی که در این زمینه منتشر شده است، خودگواه بر این ادعا است. از سوی دیگر وضعیت ها و ظرافت های ارزشیابی اثربخشی آموزشی در سازمانها دارای این پیام جدی و راهگشا است که نمی توان و نباید بدون داشتن یک مبنای علمی و نظری و روشن سازی جهت گیری های زیربنایی، وارد عرصه ارزشیابی اثربخشی از دوره های آموزشی شد و تنها با تهیه و تنظیم فرم ها و بررسی های فاقد جهت گیری منطقی، دوره های آموزشی را مورد نقد و بررسی قرار داد. با این همه باید اعتراف کرد که بحث ارزشیابی و تلاش و واکاوی نتایج و تبعات حاصل از اجرای برنامه های آموزشی در تمام سازمانها ظهور نمی یابد و طرح این پرسش که به راستی به چه میزان منابع مصرف شده برای دوره ها دارای ثمرات و نتایج اثربخش بوده است، تابع میزان بلوغ علمی واحدهای آموزشی در سازمانهای پویا می باشد.(مطلبی نژاد،۱۳۸۹،۴۶)