ساختار فضای سبز در توسعه پایدار شهری

شهرها در آغاز قرن بیست ویکم ،تقریبا"دو درصد از مساحت کره زمین را اشغال کرده و حدود نیمی از جمعیت جهان را در خود جای داده اند . جمعیت شهری دنیا هر سال ۵۵ میلیون نفر افزایش می یابد و پیش بینی می شود که در سال ۲۰۲۰ ،جمعیت به ۷۵ درصد کل جمعیت برسد .شهرها در حال گسترش اند و به این ترتیب ،دست اندازی شهرها به منابع طبیعی نیز رو به افزایش است . تاثیر تراکم و تمرکز جغرافیایی فعالیت های انسانی و فن آوری ،ورای مرزهای اداری و کالبدی شهرها و تاثیرات آن بر مردم و محیط زیست روبه فزونی است . شهرها مراکز تجارت ،فرهنگ ،اقتدار ،هیجان و در عین حال مکان تنش و مخاطرات اند (ارجمند نیا،۱۳۷۹،ص۱۲ ). امروزه شهر نشینی در کشورهای پیشرفته ی صنعتی و نیز در ممالک توسعه نیافته ،بارزترین نمود تکامل جوامع انسانی به شمار می رود . با گسترش شهرها ،به ویژه شهرهای بزرگ ،جوامع انسانی با مشکلات متعددی مواجه شده اند که از مشخص ترین آنها ،مشکل مسکن ،کمبود امکانات و ظرفیت های زیست محیطی و آلودگی های مرتبط با آن می باشد . گسترش جامعه شهری کنونی در کشورها با همه مشکلاتش ،حاصل شهرنشینی معاصر و در واقع رشد جمعیت ،تحرک و جابجایی آن است (عزیزی،۱۳۸۰،ص۳۲).