اقدام پژوهی : چگونه توانستم دانش آموزانم را تشویق به انجام کار گروهی کنم؟

کارایی آموزش و پرورش در گرو غنای برنامه ها و روش هایی است که فرایند یاددهی و یادگیری را پیش می برند که علاوه بر رشد درسی فراگیران موجب تقویت روحیه هم اندیشی و هم فکری در جامعه می شود که این خود علاوه بر کمک به رشد شناختی افراد، در ایجاد ارتباطی سالم در جامعه می تواند و سازگاری با محیط خوب عمل کند؛ یکی از مواردی که در پژوهش های مختلف مورد برسی قرار گرفته و نتایج مشابهی بدست آمده است، مقایسه دو روش یادگیری سنتی و یادگیری مشارکتی و میزان اثرمندی این دو بر یادگیری است، که جامع ترین تعریفی که تا بحال از یادگیری صورت گرفته مربوط به تعریف هیلگارد و مارکوئیز است که یادگیری را فرایند تغییرات نسبتا پایدار در رفتار باالقوه فرد که بر اثر تجربه صورت می گیرد. آنچه که در این مقاله به آن پرداخته شده است تایید و تاثیر مثبت یادگیری مشارکتی است که در آن یادگیرنده فعال است.برای آماده کردن دانش آموزان برای زندگی، آنان در کلاس ها باید نقش فعالی در جریان آموزش داشته باشند و از انتقال اطلاعات که از طریق کتاب های درسی و معلمانی که تنها از روش سخنرانی استفاده می کنند، دوری شود. قرار دادن دانش آموزان در یک محیط غنی شده تنها کافی نیست، بلکه باید به دانش آموزان کمک شود آن محیط را خلق کرده و درر آن محیط حالت فعالی داشته باشند. بخاطر رسیدن به این هدف باید دانش آموزان جهت یادگیری فعال مورد تشویق قرار گیرند تا در کلاس های درس و برنامه ها شرکت فعالانه ای داشته باشند.(تیلستون، ترجمه شریفیان و همکاران ، ۱۳۸۲).

کلیدواژه ها:

تشویق دانش آموز ، فعالیت های گروهی ، یادگیری مشارکتی