نقش آموزش و پرورش در تربیت اجتماعی دانش آموزان

یادگیری فرآیند اجتماعی است و فعالیت های فوق برنامه و پرورشی تاثیر زیادی در شکل گیری شخصیت دانش آموزان دارد؛مدرسه به تنهایی یکی از وسایل تربیت فرد است و کار آن باید با تاثیر عوامل اجتماعی و نهادهای مرتبط با اجتماعی شدن فرد (خانواده، گروه، رسانه ها و...) تکمیل شود.برای این که تعلیم و تربیت از چارچوب محدود مدرسه خارج شود و کارکرد اجتماعی آن در پهنه توسعه اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه روشن شود، باید تربیت اجتماعی سرلوحه روش ها و آموزش و پرورش قرار گیرد. دانش آموزان باید با محیط خود سازگار شوند و چنین تحولی مستلزم اتخاذ روش های تربیتی و تغییر در محتویات برنامه های آموزش و پرورش است. هدف اساسی همه فعالیت های تربیتی مدرسه این است که انگیزه ها و محرک های لازم را برای ادامه رشد و تکامل طبیعی و سالم دانش آموزان ایجاد کند. و امکانات کسب معرفت مهارت های ضروری و ارزش های مطلوب برای بهره مند از زندگی مطلوب را فراهم آورد. فعالیت های پرورشی و تربیتی فراتر از برگزاری یک سری مسابقات و راه اندازی گروه سرود و تاتر و یا حتی برگزاری نماز جماعت و مراسم صبحگاه می باشد. این نگاه که پرورشی و تربیتی را در امور فوق خالصانه نمائیم یک نگاه بسیار ناچیز به برنامه های پرورشی می باشد. فعالیت ها و برنامه های تربیتی و پرورشی باید در متن همه ی برنامه های درسی باشد و محدود به یک یا چند عنوان خاص نباشد.

کلیدواژه ها:

جوامع بشری ، رفارها ، یاددهی ، دانش ، دانش آموز