اقدام پژوهی: چگونه توانستم با رویکردی مهارتی علاقه مندی و عملکرد دانش آموزان را به درس فارسی افزایش دهم افزایش دهم؟

انسان به کمک زبان می تواند عقاید،احساسات،عواطف،زیباشناسی،منظورودیگرتفکرات خود رابرای دیگران بیان کند؛وازآنهابرای حل مسائله روزه مره خودکمک بگیرد.زبان آموزی هرچنددرسال های اولیه زندگی انسان باشنیدن صداهای اطراف که بیشترصداهای اطرافیان بخصوص اولیاء اومی باشدشروع می شودولی درسالهای پنج تاشش سالگی این یادگیری به صورت نامنظم وبدون هیچ برنامه خاصی است؛دربیشترمواقع می بینیم اولیا کودک بخاطرحس دوستی که به اودارندکلمات رادرست تلفظ نمی کنند؛وهرمادریاپدری واژه مخصوص به خوددارد.باوجوداین که کودک درسن پنج سالگی تاحدودی لغات زیادی رااززبان مادری خودفراگرفته است؛ولی ازلحاظ جمله بندی ونکات دستوری چندان مناسب نیست یا به عبارت دیگرنوعی خودبینی درگفتارکودک مشخص است که برای دیگرهمسن وسالان خوشایندنیست.کودکان دراین دوره لغات مربوط به رنگ های عامیانه ،لغات مربوط به آداب معاشرت،لغات مربوط به پول وبسیاری دیگرازلغات رامیدانند.ودست دارندکه مدام حرف بزنندوموردتاییدقرابگیرند.آنهاهم ازبزرگترها وهم ازهمسالان خودشروع به یادگیری می کنند؛ولذا معلم بایداین حس رادرکودک فعال کندبرای این که گوینده خوبی باشددردرجه اول بایدشنونده خوبی باشد؛زیرابین گوش کردن وصحبت کردن ارتباط تنکاتنکی وجوددارد.همچنین دربرخی مواقع بایدسخن دیگران رابخوانیم تا بتوانیم به نیت وقصددیگران پی ببریم ودربعضی اوقات بجای صحبت کردن بایدافکارخودمان رابرای دیگران بنویسیم ؛این مهارت های چهارگانه ای هستندکه هرکدام به دیگری وابسته است.پس برای رشددراین زمینه بایداین مهارت هاراتقویت کنیم .

کلیدواژه ها:

درس فارسی ، آموزش ، یادگیری