بررسی عوامل مورد نیاز اولیاء برای رشد و پیشرفت آموزشی دانش آموزان

بچه ها زمانی با فراغت خاطر و آرامش به مطالعه و تحصیل می پردازند و به موفقیت در امر تحصیل دست می یابند که شاهد زیباترین، گرم ترین و محبت آمیز ترین رابطه میان پدر و مادر خود باشند. همراهی و همدلی، همکلامی و همگامی، وحدت فکری و عملی والدین در ارتباط با درس و مدرسه فرزندان بیشترین تاثیر را در پیشرفت تحصیلی آنان دارد. به طور کلی فرزندانی که مورد محبت خانواده قرار می گیرند تمایل کمتری به تماشای تلویزیون و یا گذراندن اوقات فراغت در کوچه و خیابان دارند. علت دیگری که ناشی از مشکلات خانوادگی است و بر روی میزان پیشرفت درسی دانش آموزان تاثیر دارد؛ نحوه ارتباط دانش آموز با اعضای خانواده خود است. اگر در خانواده بیشتر افراد همواره مشغول مطالعه باشند؛ دانش آموز به مطالعه روی آورده و پیشرفت درسی خواهد داشت. برعکس اگر آنها فعالیت های بی فایده داشته باشند به تدریج ممکن است کودک از آنها الگو گرفته و به عقب ماندگی درسی گرفتار شود. شرایط اجتماعی امروز وضعی پیش آورده است که در مجموع کوشش های پدر و مادر، آن تلاش عمده ای که به هدف مشخص تربیتی متوجه باشد تقریبا جایی ندارد و دستخوش اغماض و بی توجهی است. اولیای بعضی از خانواده ها هنوز تصور می کنند که وظیفه پدر و مادر تهیه امکانات مالی و مادی و تامین نیازهای اولیه فرزندان است و کار تربیتی را بایستی به مدارس واگذار کرد و با این نقطه دید که مساله تربیت به مدرسه محول است از مهم ترین نیازهای دوره رشد فرزندان خویش بی توجه می گذرند و احتمالا به محض مشاهده رفتار نابهنجار در فرزندان خود مدرسه و معلم و دیگر عوامل تربیتی مدارس را مقصر می پندارند.

کلیدواژه ها:

دانش آموز ، عوامل مرتبط ، جامعه