بررسی نقش هنردرمانی بر بهبود بهزیستی اجتماعی و کاهش خشم معلمان شهر گرگان

تحقیق حاضر در خصوص" بررسی نقش هنردرمانی بر بهبود بهزیستی اجتماعی و کاهش خشم" بوده و طرح پژوهشی حاضر، یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است که۳۰ نفر از معلمان مقطع متوسطه شهر گرگان به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی ساده به گروه آزمایش (۱۵ نفر) و یک گروه کنترل (۱۵ نفر) منتسب شدند و گروه آزمایش در رابطه با آموزش هنردرمانی گروهی را گذرانده و به دو پرسشنامه پرخاشگری باس و پری(۱۹۹۲) و بهزیستی اجتماعی کیز (۱۹۹۸) قبل و بعد از اثر کاربندی پاسخ دادند. نتایج نشان داد میانگین نمرات بهزیستی اجتماعی گروه آزمایش (نبود عاطفه(احساس)۳۰/۲۶ و گروه کنترل ۷۱/۱۸ و گروه آزمایش (سطح رضایت) ۹۵/۱۷ و گروه کنترل ۳۵/۱۶ گروه آزمایش(عاطفه مثبت) ۴۵/۱۵ و گروه کنترل ۲۵/۱۰ است که نشاندهنده وضعیت نسبتا مطلوب بهزیستی اجتماعی می باشد. همچنین تفاوت میانگینهای تعدیل شده بهزیستی اجتماعی در دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون از نطر آماری در سطح کوچکتر از ۰۰۱/. معنادار است. همچنین نتایج نشان می دهد که تفاوت میانگین های تعدیل شده پرخاشگری (بصورت نمره کلی) دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون از نطر آماری در سطح کوچکتر از۰۱/. معنادار است نشان می دهد آموزش هنردرمانی گروهی بر کاهش پرخاشگری در معلمان زن موثر بوده و اثر معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

هنردرمانی گروهی ، کنترل خشم ، بهزیستی اجتماعی ، معلمان