چگونه توانستم مشکل خشونت و عصبانیت دانش آموزم برطرف سازم؟

خشنی و رفتارهای تهاجمی دانش آموزان که حتی می تواند منجر به آسیب به همشاگردی ها شود هم در پسران و هم در دختران مشاهده می شود، اگر چه در دختران نسبت به پسران این خشنی کمتر فیزیکی است و با آسیب جسمانی کمتری همراه است. اما در هر حال جدای از آسیب های اخلاقی و اجتماعی دیگری که خشونت برای او به همراه می آورد، اغلب خشنی باعث حذف آنها از جمع می شود که این امر نیز مسائل اجتماعی دیگری نیز به دنبال خواهد داشت. خشونت دانش آموز بستگی به عوامل زیادی دارد و صرفا نمی توان تقصیر اصلی این مشکل را متوجه یک عامل کرد. عوامل ارثی، محیطی و زیست شناختی و نیز عوامل هورمونی تاثیرات پیچیده ای دارند که هر کدام می توانند منجر به بروز رفتارهای خشنانه شوند. اما در این میان خانواده می تواند با نقش موثر خود، موجبات آرامش و کنترل خشم و یا تشدید خشونت دانش آموز شود. یکی از عوامل مهم بروز خشونت در دانش آموزان الگو سازی است. دانش آموزان تمایل دارند از افرادی که دوستشان دارند الگوبرداری رفتاری کنند. به همین علت در سنین خردسالی از پدر یا مادر و در سنین بالاتر از هنرپیشه های تلویزیون و یا امثال آنها الگو می گیرند و طبیعی است که الگوهای خشن، کودک را به تقلید خشونت دعوت می کند.استفاده نابجا و نامناسب از تشویق و تنبیه نیز از عواملی است که موجب تقویت خشم و خشنی دانش آموزان می شود. در این میان خوشحالی و خندیدن والدین پس از مشاهده کوچک ترین جرقه های خشونت در کودک پاداشی برای ادامه و تقویت آن محسوب می شود. از این رو بنده تصمیم گرفتم در سال تحصیلی اخیر درباره مشکل خشونت و عصبانیت دانش آموزم محمد (اسم مستعار) به پژوهش بپردازم.