شناسایی آسیب های موجود تربیت دینی در نهادهای آموزشی رسمی

پیشرفت و توسعه هر کشور مرهون موفقیت و رشد روزافزون نظام تعلیم و تربیت آن کشور است و پرداختن به حوزه تربیت دینی در آن نظام از عناصر اصلی پیشرفت آموزش و پرورش است؛ اما برای حصول اهداف و برنامه های تربیت دینی باید آسیب های پیرامون آن را شناخت. در نظام رسمی آموزش و پرورش کشور ما به امر تربیت دینی با نگاهی برابر با دیگر برنامه های آموزشی نگریسته شده است. حال آنکه این طرز تلقی جای تامل و بررسی دارد؛ زیرا مخاطب تربیت دینی، روح و جان دانش آموزان است که به سعادت و رستگاری ابدی می انجامد؛ اما دروس و برنامه ای دیگر مربوط به ذهن و حافظه است که برای رفاه عمومی و امور دنیوی است. برای توفیق در تربیت دینی، شناخت آسیب های آن برای برنامه ریزان آموزش پرورش به منظور آشنایی با آفت های راه یافته در فرهنگ و آموزه های دینی ما امری حتمی است. افزون بر این، تحولات پرشتاب کنونی در عرصه فرهنگ جهانی، بسیاری از نگرش ها و روش های رایج در تربیت دینی ما را تغییر داده و نقش نهادهای گوناگون اجتماعی از قبیل آموزش و پرورش، خانواده، رسانه ها و ... می تواند در این دگرگونی موثر باشد. در این میان نقش دستگاه عظیم آموزش و پرورش خطیرتر از همه نهادها است. بدون تردید برای دستیابی به این شناخت از طرفی باید مراقب بود که مبادا به بهانه مقتضیات زمان، اصول اخلاقی رایج در دین مبین اسلام دستخوش تغییر قرار گیرد و از طرف دیگر نباید در جمود و جزمیت گرفتار شویم و ورود به این عرصه مهم از معرفت را کنار گذاریم؛ زیرا این نیاز نه تنها نیاز حوزه آموزش و پرورش، بلکه نیاز تمامی حوزه های فرهنگ عمومی است.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، آموزش رسمی ، مدرسه ، دانش آموزان ، آسیب های تربیت دینی.