جایگاه تدریس هنر در سند تحول نظام تعلیم و تربیت

اگرچه آموزش هنر یکی از مهمترین بخش های برنامهدرسی مدارس امروز را تشکیل می دهد و به طور فزاینده ای نقش و جایگاه هنر در زندگی در حال بازشناسی است، اما هنر به عنوان موضوعی جانبی و حاشیه ای در مدارس تلقی می شود. تدریس هنر، حرفه ای تخصصی است و کار ساده ای نیست. بزرگ ترین لطمه ای که سال هاست به هنر وارد می شود آن است که ما به دانش آموزان اجازه می دهیم برای لذت بردن از هنرها، به سادگی در کلاس درس بدون فعالیت هدفمند عمل کنند و گویی آن ها را در ساعت هنر به حال خود رها می کنیم؛ اما این روش صحیحی نیست. برای منفعت بردن از هنرها لازم است دانش آموزان در رشته ها و فعالیت های هنری غوطه ور شوند. تعادل ظریفی بین مهارت های یادگیری و داشتن آزادی برای نوآوری و تامل وجود دارد؛ درحالی که بیشتر معلمان برای این امور آموزش ندیده اند. تربیت هنری در رشد مهارت های تفکر، توانایی خلاقیت و شکل دهی ارزش ها بسیار سهیم است. تربیت هنری توانایی برانگیزاندن افراد برای یادگیری و غلبه بر موانع یادگیری دارد و هیجان های منفی و دارای اثرات زیان بار مانند بی علاقگی، اضطراب و خستگی را کاهش می دهد و از بین می برد و رشد ارزش های انسانی از طریق فعالیت های هنرمندانه امکان پذیر است.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، مدرسه ، معلم هنر ، تدریس ، سند تحول ، تعلیم و تربیت.