بررسی رابطه میان برنامه درسی پنهان با رشد اجتماعی و اخلاقی دانش آموزان

همزمان با نهادینه شدن نقش و اهمیت تعلیم و تربیت در توسعه جوامع و بالندگی نسل جوان و نوجوان، تلاش های بسیاری برای قانونمندکردن این فرآیند خطیر آغاز شد و تعلیم و تربیت به انشعابات متعددی تقسیم گردید. در این میان برنامه های درسی به عنوان قلب نظام تعلیم و تربیت و ابزاری در جهت تحقق اهداف آموزش و پرورش مورد توجه بیش از پیش قرار گرفت و بدین ترتیب برنامه ریزی درسی به یکی از حوزه های تخصصی و در عین حال بحث انگیز تعلیم و تربیت مبدل گردید. زمانی که سخن از برنامه درسی می شود همیشه این تصور ایجاد می شود که معلم و دانش آموز در یادگیری طراحی شده سخت کار می کنند تا دانش آموزان را از هر جهات به انسان های بهتر تبدیل کنند. که این موضوع به برنامه درسی رسمی مربوط میشود که شامل، هدف، محتوا و روش آموزش می باشد. اما در دهه اخیر توجه فزاینده ای به یادگیری دیگری به غیر از آنچه که در برنامه درسی رسمی مورد هدف بود، جلب شده است. دانش آموزان در فرآیند یادگیری تجاربی را یاد می گیرند که در تدوین برنامه درسی رسمی به آن توجه نشده است که این برنامه ها تحت عنوان برنامه درسی پنهان معرفی شده است. جامعه ای که در مسیر رشد و توسعه گام بر می دارد نیازمند آن است که اندیشمندانی در تمامی عرصه های علمی داشته به همین منظور توجه به استعدادها و تفاوت های شخصی آن ها باید در سرلوحه برنامه های درسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی پنهان ، دانش آموزان ، رشد اجتماعی ، رشد اخلاقی.