بررسی مهم ترین برنامه های آموزشی مهارت های جبرانی برای کودکان معلول بینایی

از مقتضیات حیات آدمی می توان به برقراری ارتباط اشاره نمود و بینایی در برقراری بهتر و سریع تراین ارتباط عامل مهمی به شمار می آید؛ نابینایی در وهله ی اول معلولیتی دشوار به نظر می رسد؛ اما لازم به یادآوری ست که فرد نابینا می تواند به کمک سایر حواس از جمله لامسه و شنوایی از عهده ی بسیاری مشکلات برآید. کودک نابینا به دلیل این که شئ خاصی توجه اش را جذب نمی کند، از خود علاقه و تحرکی نشان نمی دهد. به همین دلیل عدم ایجاد انگیزه و تحریکات کافی در کودک نابینا معمولا به خاطر ضعف فعالیت های مناسب ذهنی و همچنین نقصان تحریکات جسمانی لازم می گردد و این از موجبات اصلی فقر فرهنگی است. پژوهشگران بر این باورند که عقب ماندگی بعضی کودکان نابینا در برخی زمینه ها، ناشی از میزان آسیب بینایی آنان نیست. بلکه عواملی مانند نبود روش ها و امکانات آموزشی مناسب می تواند باعث بروز این عقب ماندگی ها باشد. کودک نابینا می تواند برای دریافت آموزش های مناسب با شرایط جسمانی اش، از سایر حواس به غیر از بینایی برخوردار گردد؛ به عبارتی برنامه های آموزشی ویژه دانش آموزان نابینا، مباحثی پیرامون خواندن و نوشتن با استفاده از خط بریل، مهارت های شنوایی، تحرک و جهت یابی، مهارتهای فردی - اجتماعی و زندگی روزمره، آموزش استفاده از وسایل و تجهیزات ویژه و آموزش های حرفه ای را شامل می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش نابینایان ، معلول بینایی ، مهارت های جبرانی ، کودکان.