ارتباط بین وضعیت ویتامین D و دیابت بارداری: یک مطالعه مورد- شاهدی

مقدمه: دیابت بارداری (GDM) از مهم ترین علل بروز عوارض در طول بارداری است که شیوع بالایی دارد و شناسایی عوامل موثر بر فیزیوپاتولوژی آن به عنوان راهکاری جهت پیشگیری و درمان، امری ضروری است، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی سطح سرمی ویتامین D در زنان باردار مبتلا به دیابت بارداری و سالم انجام شد. روش کار: این مطالعه موردی شاهدی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بر روی ۱۹۸ زن باردار (۹۹ نفر مبتلا به دیابت بارداری و ۹۹ نفر در گروه شاهد بدون دیابت بارداری) مراجعه کننده به مراکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی آبادان انجام گرفت. پس از اخذ رضایت از افراد و ثبت اطلاعات دموگرافیک، سطح سرمی ویتامین D افراد ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده­ ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۴) و آزمون های تی مستقل و آزمون همبستگی پیرسون انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ­ها: میانگین سطح ویتامین D در زنان دارای GDM به صورت معناداری کمتر از زنان باردار گروه شاهد بود (۹۷/۱۶ در مقابل ۷۶/۲۶ نانوگرم بر میلی لیتر). با گروه بندی زنان باردار بر اساس سن، سن بارداری، گروید و BMI، زنان مبتلا به GDM از میانگین سطح ویتامین D کمتری نسبت به زنان باردار گروه شاهد برخوردار بودند (۰۵/۰>p). در بررسی همبستگی در زنان دارای GDM، سطح ویتامین D ارتباط معکوس و معناداری با قند ۱ ساعته (۲۱۲/۰- =r، ۰۳۵/۰=p) و قند ۲ ساعته (۲۲۳/۰- =r، ۰۲۶/۰=p) داشت، اما ارتباط معناداری با سطح FBS مشاهده نشد. حساسیت و ویژگی ویتامین D در تشخیص GDM در نقطه برش ۰۵/۱۸ برابر با ۷/۶۹% و ۷/۷۴%، ارزش اخباری مثبت و منفی برابر با ۴/۷۳% و ۲/۷۱% و دقت کل برابر با ۲/۷۲ % بود و میزان توافق نیز در حد متوسط بود. نتیجه ­گیری: زنان مبتلا به GDM به طور قابل توجهی ویتامین D کمتری داشتند که می تواند یک عامل خطر برای ابتلاء به GDM در دوران بارداری در نظر گرفته ­شود.

کلیدواژه ها:

دیابت بارداری ، قند خون ناشتا ، ویتامین D