واسوخت و زمینه های اجتماعی و فرهنگی آن در قرن دهم

شعر فارسی در جریان تطور خود پس از پشت سر گذاشتن دوره موسوم به سبک عراقی و پیش از ورود به سبک هندی یا اصفهانی، دوره ای را تجربه نمود که حدود یک قرن به درازا انجامید و با عنوان مکتب وقوع در شعر فارسی شناخته می شود. واسوخت یکی از برجسته ترین انشعاب های فکری و هنری مکتب وقوع در قرن دهم هجری است. در این نوشتار کوشیده می شود با بررسی کوتاهی در باب پیش زمینه های واسوخت گرایی در شعر فارسی، به بررسی علل و عوامل اجتماعی و فرهنگی شیوع این شیوه در قرن دهم پرداخته شود تا از این رهگذر بتوان به لایه های عمیق تر پیدایش این جریان فرعی در شعر فارسی قرن دهم پی برد. همچنین این نوشتار می کوشد به بررسی ویژگی های ادبی و هنری و معنایی شعر واسوخت در قرن دهم پرداخته تا به صورتی علمی تر بتوان ویژگی های خاص این نوع شعری را بررسی نمود

کلیدواژه ها:

ادبیات قرن دهم ، مکتب وقوع ، واسوخت