نقش مدیریت برنامه ریزی در فعالیتهای تحقیق و توسعه

واحدهای تحقیق و توسعه در کارخانجات هسته اولیه فعالیتهای تحقیقاتی هستند این واحدها به طور عمده فعالیتهایی از قبیل ارتقاء کیفیت محصول، طراحی محصول جدید، بهینه سازی فرایندها، انتقال و جذب فناوری و کسب دانش فنی برای تولید را درچارچوب سیاستهای صاحبان صنایع دنبال می نمایند. جهت بهبود و پیشبرد اهداف واحدهای تحقیق و توسعه ، داشتن برنامه ریزی و مدیریت زمان در فعالیتها به منظور تجزیه و تحلیل وضعیت موجود و ارائه راهکارهای مناسب ضروری می باشد. در گذشته در اکثر کارهای تحقیقاتی به مساله برنامه ریزی و ارزیابی پروژه ها اهمیت زیادی داده نمی شد ولی با رشد صنعت، افزایش جمعیت درجوامع بشری ، رقابت برای جلب مشتریان و تسخیر سهم بیشتری از بازار، گرایش ایجاد واحدهای تحقیق و توسعه در بخشهای خصوصی به شدت افزایش یافت و از طریفی به این علت که سرمایه گذران خصوصی توان سرمایه گذاری بدون بازگشت را ندارند، می بایست قبل از سرمایه گذاری روی پروژه های تحقیقاتی، آنها را مورد بررسی قرار داده تا با برنامه ریزی صحیح ریسک سرمایه گذاری را به حداقل برسانند. اجرای هر پروژه نیاز به برنامه ریزی دارد و بدون برنامه ریزی کار کردن نوعی ریسک همراه با احتمال شکست زیاد می باشد. موفقیت اکثر صنایع در کشورهای پیشرفته در گروه تدوین برنامه هایی است که از کاربری آنها در عمل اطمینان حاصل شده است. بنابراین وجود یک سیستم مدیریت برنامه ریزی در واحدهای تحقیق و توسعه بسیار ضروری بوده و این برنامه ریزی بایستی در راستای نیل به اهداف توسعه ای و بالا بردن ارزش افزوده محصولات باشد، تا استمرار تلاشهای تحقیقاتی را در کنار فعالیتهای اقتصادی تضمین نماید. در این تحقیق به نقش مدیریت برنامه ریزی در بهبود فعالیتهای تحقیق و توسعه پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، مدیریت زمان ، پروژه ، تحقیق و توسعه