مقایسه ی تطبیقی نوستالژی در شعر محمد حسین شهریار و سید قطب

اصلاح نوستالژی یا غم غربت، به عنوان یکی از رفتارهای ناخودآگاه انسان، همواره بر محتوا و شیوه ی بیان شاعران، تأثیر فراوانی داشته است. این پدیده در شعر شاعرانی که احساسی قوی تر دارند، ظهور و بروز بیشتری دارد. این ویژگی در اشعار شهریار، سراینده ی ایرانی، و سید قطب، نویسنده و شاعر مصری، تقریباً به گونه ای یکسان تجلی یافته است و حاصل عوامل مختلفی است که از جمله ی آنها می توان به شرایط نابه سامان اجتماعی و سیاسی، احساس غربت و تنهایی، احساس درد و رنج روحی اشاره کرد. شور و اشتیاق بازگشت به گذشته و دوران کودکی و عشق به عالم ماورا از نتائج این احساس مشترک است که در شعر دو شاعر به وفور یافت می شود. این مقاله با روش تحلیلی- توصیفی درون مایه های مشترک نوستالژیک در سروده های این دو سراینده ی معاصر را بررسی نموده است.

کلیدواژه ها:

ادبیات تطبیقی ، شعر معاصر ، نوستالژی ، محمد حسین شهریار ، سید قطب