شناسایی و اولویت بندی شاخص های دخیل بر کیفیت آموزش الکترونیک

کسب و کار و به تبع آن آموزش الکترونیکی ازجمله الزامات جوامع امروزی تلقی می شود. توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات، ارتباطات فرهنگی، توسعه شتابان علمی و فناوری، گستردگی جامعه هدف خواهان خدمات با کیفیت آموزشی از جمله این اقتضائات محسوب می شوند. هدف از پژوهش حاضر رتبه­بندی شاخص­های موثر بر کیفیت آموزش­های الکترونیکی، از منظر دانشجویان مجازی است. به این منظور ابتدا با بررسی مطالعات پیشین، شاخص­های دخیل در کیفیت آموزش الکترونیک استخراج شده است. سپس پرسش نامه محقق ساخته الکترونیکی میان دانشجویان مجازی دانشگاه تهران در دروس محاسباتی علوم انسانی توزیع شد و ۱۱۲ نفر به آن پاسخ گفتند. برای ارزیابی شاخص­ها در این نظرسنجی از طیف لیکرت استفاده شده است. در ادامه داده­های جمع آوری شده در نرم­افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. پایایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ و اعتبار با میانگین واریانس تبیین شده مورد تایید قرار گرفت. در ادامه با بهره­گیری ازآزمون­های آماری ناپارامتری کولموگروف-اسمیرونوف، نسبت (بینم)، میانگین رتبه­ها  و آزمون من-ویتنی به بررسی پرسشهای پژوهش پرداخته شده­است. نتایج گویای آن است که شاخص­های «زیرساخت و کیفیت»، «مدرس» و «عوامل فناوری» از منظر دانشجویان دانشگاه تهران به ترتیب واجد بالاترین اولویت هستند. همچنین میان نگرش دانشجویان پردیس فارابی و دانشکده مدیریت دانشگاه تهران تفاوت معناداری وجود ندارد. ارائه مدل جدید در ارزیابی کیفیت آموزش الکترونیکی از جمله نوآوری­های پژوهش محسوب می­شود. همچنین عدم نگاه عمیق به پدیده مورد بررسی به واسطه رویکرد پژوهش کمی از جمله محدودیت­های پژوهش قلمداد می­شود. 

کلیدواژه ها:

آموزش الکترونیک ، رتبه بندی و اولویت بندی ، شاخص های کیفیت آموزش الکترونیک