چارچوبی برای طراحی فضای باز در مراکز آموزشی کودکان بر اساس (Seven Cs) با تاکید بر ارتقای یادگیری

هدف اصلی پژوهش حاضر، ارائه ی راه­کاری برای طراحی فضای باز در محیط های آموزشی کودکان با تاکید بر ارتقای یادگیری بوده است. راه­کاری که برخلاف سایر تحقیقات تنها به یک عامل نپرداخته و متشکل از مجموعه ای از مهم ترین عوامل کاربردی برای طراحان در این زمینه می­باشد. ابتدا با شناخت مولفه های موثر بر فضای باز مختص کودکان و ارتباط آن با یادگیری بستری برای مطالعه فراهم شد. بر همین اساس با معرفی نظریه (Seven Cs) که شامل *(C۱: character, C۲: context, C۳: connectivity, C۴: change, C۵: chance, C۶: clarity, C۷: challenge) می شود، به عنوان راه­کاری مناسب و تحلیل نقش آن در رشد فکری کودکان از منظر محیطی پرداخته شده است. نظریه ای که حاصل تلاشی چندین ساله به روش میدانی و تجربی بوده است و بیان می دارد که با استفاده از این شیوه می توان محیطی مطلوب و متناسب با اهداف آموزشی، یعنی افزایش سطح کیفی یادگیری و بازدهی موثر برای کودکان فراهم کرد. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش از نوع تحلیل محتوای جهت دار است که در پی توسعه و بسط یک نظریه برای بهره وری بیشتر از آن گام برمی دارد. ابتدا منابع و اسناد کتابخانه ای مرتبط مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت و پس ازآن عوامل موثر محیطی بر کودکان استخراج شد. سپس این عوامل با نظریه مذکور سنجیده شد و مشخص گردید که این دو در راستای یکدیگر حرکت می کنند. درنهایت چارچوب و اصولی برای طراحی فضاهای باز آموزشی ارائه شده است که با توجه به نیازهای متفاوت کودکان، می تواند راهنمای مناسبی برای طراحان باشد. چارچوبی که افزایش رضایت کودکان و بهره وری بیشتر از مفاهیم آموزشی و یادگیری هدفمند را به همراه دارد.

کلیدواژه ها:

فضای باز ، کودکان ، طراحی ، یادگیری ، (Seven Cs)